«Καιρός του φόβου»
Καιρός του φόβου·
των διλημμάτων – των ελλειμάτων
της κατηφόρας,
καιρός δακρύων – ανθρώπων κρύων
άγριας μπόρας.
Καιρός διαβόλων·
καιρός ακρίδων – νεκρών ελπίδων
του σχοινοβάτη,
μικρών ανθρώπων – και άδειων τόπων
που βγάζει μάτι.
Καιρός του γκρίζου·
των τυμβωρύχων – των σκάρτων ήχων
σάπιας σανίδας,
καιρός της γέννας – άθλιας πένας
νεκρός κι ο Μίδας.
Καιρός του φόβου·
των μνημονίων – γυμνών κρανίων
καιρός του μπόγια,
αρχαίου φθόνου – του δολοφόνου
μες στα υπόγεια.
Καιρός του γκρίζου·
πολλών αγροίκων – ύποπτων οίκων
και της αράχνης,
πρόστυχε γιάπη – για ποιά αγάπη
είπες πως ψάχνεις;
Καιρός διαβόλων·
πλασμάτων δήθεν – έρχοντ΄ εκείθεν
να μας αλώσουν,
δε θέλω άλλους – μικρούς μεγάλους
για να μας σώσουν.
Καιρός του φόβου·
καιρός κιβδήλων – κάλπικων φίλων
και του προδότη,
άγριο μένος – ψάχνει το γένος
έναν ιππότη…
Σπύρος Ζαχαράτος Εργάτης των λέξεων…
(Από τη συλλογή «Στη φλούδα της καρδιάς» από τις εκδόσεις “Οδός Πανός”)