«Μοναχικός περιπατητής»
Εμφανίζεσαι λαλίστατος, προσθέτεις πόνον
εις τας λέξεις, αφαιρώντας ευδαιμονίαν,
εναγκαλίζεις τους άνοους και αποστρέφεσαι
τους ειδήμονες. Το λάβαρο της επανάστασης
μόνο οι πένητες ανήρτησαν!
Αυτοί άναψαν την φλόγα για τον ξεσηκωμό.
Αυτοί έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερίαν.
Ενώ οι έχοντες και κατέχοντες πέταξαν
μερικάς λίρας εις τους οργανωτές και έφυγαν
από τη χώρα.
Εσύ όμως, παραμένεις εδώ μοναχικός περιπατητής
λάτρης και υμνητής των δημοκρατικών
μα και πρωτοποριακών τοποθετήσεων όλων των
αρχαίων Φιλοσόφων…
Λούζεις με αφορισμούς τους εξέχοντες
τους αδιαφορούντες για την χώραν…
Προσπαθείς να υψώσεις την επιθυμία του όχλου
προς την απελευθέρωση, βγάζοντας λόγους στις πλατείες,
ομιλώντας για την Πατρίδα και την Ελευθερίαν.
Ρακένδυτος και άσιτος ήσουν πάντα,
σε χαρακτήριζαν γραφικό και ενίοτε σε λοιδορούσαν…
Τα πειράγματα εσύ όμως αγνοούσες
κι όλα τα λαχανικά και τα εσπεριδοειδή,
που σου έρριψαν αντί οβολού οι παρευρισκόμενοι,
μάζευες και τα μετέφερες προς βρώσιν
στο ετοιμόρροπο παράπηγμα όπου διέμενες.
Οι πολλοί σου επέρριπταν παράνοια ενώ άλλοι
σε αποκαλούσαν επαίτη των καιρών με χαμένο νου.
Όλοι όμως εστέκονταν και ήκουαν τα λόγια σου…
Εδώ κι έναν μήνα όμως δεν εμφανίζεσαι,
η φωνή σου έπαψε, δεν ηχεί
πουθενά στον περίγυρο της πλατείας…
Μόνη φωνή που ακούεται ενός πλανόδιου πωλητή,
διαλαλεί την πραμάτεια του…
Σήμερα έλεγον στην χωροφυλακή
βρέθηκε η σορός ενός ρακένδυτου ανδρός…
Άλλος ένας στα αζήτητα…