«Άγριο μελίσσι»
O ανεμιστήρας βουίζει σταθερά
Οι σκέψεις μου άγριο μελίσσι
Κανένας θόρυβος δεν μπορεί να τις πνίξει
Τριγυρνάει η θλίψη μου
επαίτης
στην έρημη πατρίδα της ψυχής μου
Σκύβει
Μαζεύει ζαρωμένες λέξεις
άδεια νοήματα
κουρασμένες υποσχέσεις
ίσως και μια κατακρεουργημένη
ζωή
Θα κάνει ζέστη σήμερα
Στο πάρκο καίγεται ένα σκοτεινό μάρμαρο
Ακέφαλη τέχνη
Χωρίς το μυστήριο της σμίλης
που κόβει τις φλέβες του
επιδέξια
τί να την κάνεις την άμορφη μάζα ;
Κοιτάζω τα μάτια σου
Δυο χάντρες από το κομπολόγι
του ουρανού
Αμίλητες
σαν ψεύτικες
Δεν κρύβουν όμως τίποτε
από όσα ψάχνω
Αντανακλάσεις του αοράτου
πού να βρω;
Οι σκέψεις μου άγριο μελίσσι
Με τσιμπούνε αδίστακτα
Υποφέρεται ο πόνος αυτός
Τον άλλον όμως
της εξαπάτησης της αθωότητας
και της λεηλασίας της πίστης
πώς να τον υποφέρεις;
Ακέφαλη η τέχνη
ψαχνει μια γλώσσα να τραγουδήσει
την αλήθεια της….