Βάλια Καραμάνου - Αποχαιρετούμε τον Μίκη μας…

Όταν φεύγουν σπουδαίοι άνθρωποι…

Είχα την τύχη να γνωρίσω την μουσική του πριν καν μάθω να μιλώ ή να διαβάζω. Οι δίσκοι του έπαιζαν καθημερινά στο σπίτι μας, μια άλλη σπουδαία παρουσία στην ζωή μου  που οφείλω στον πατέρα μου. Η εικόνα του στην σκηνή να διευθύνει την ορχήστρα με πάθος και έντονες κινήσεις των χεριών σαν πελώριες φτερούγες με άφηναν άφωνη. Το ίδιο και οι αφηγήσεις από την εξορία, που είχε κάνει και ο δικός μου άνθρωπος, τον αγώνα για την ελευθερία. Και αυτές οι νότες που έντυναν την Ποίηση, ένα σπαραξικάρδιο μείγμα Τέχνης και μεγαλειωδών ιδεών. Η είδηση του θανάτου του αφήνει ένα κενό, μια αίσθηση πως χάνουμε έναν ακόμα σπουδαίο άνθρωπο, έναν δικό μας άνθρωπο. Για κάποιο λόγο οι «Χαρταετοί» ηχούν μέσα μου αδιάκοπα εδώ και δύο μέρες…

Βάλια Καραμάνου

(Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στο Ναύπλιον από τον πατέρα μου.)