Δόνα Λαμπηδόνα - Νατάσσα Θάνου της Όλγας Αχειμάστου

Δόνα Λαμπηδόνα – Νατάσσα Θάνου της Όλγας Αχειμάστου

Αγαπητική ματιά στη Δόνα Λαμπηδόνα από την ποιήτρια Όλγα Αχειμάστου

«Άλλωστε δεν θα μπορούσε να φάει όταν αυτός ήξερε ότι οι άλλοι πεινούσαν.»
«ο Νέαρχος και πήγε να βρει, ένα φυτό: την άρνικα.»
«Αυτός όμως ήθελε να παντρευτεί από αγάπη.»

Η Νατάσσα Θάνου, η Δόνα με το λευκό δέρμα και τα πράσινα μάτια, υποδυόμενη τον ρόλο της Δόνας καθώς της μοιάζει κιόλας, τολμά να μοιραστεί μαζί μας ένα συνδυασμό όμορφης δοξασίας του λαού για τις λαμπηδόνες που φύονται πάνω στον Πάρνωνα της Κυνουρίας (Μαλεβό), την Κυλλήνη (Ζήρια), τον Παρνασσό, τα Αροάνια όρη αλλά στην περίπτωση της συγγραφέως  στη Δίρφυ της Ευβοίας και μια όμορφη αιτία για να προτρέψει παιδιά και μεγάλους να κυνηγούν τα όνειρά τους και την επιστημονική κατάρτιση. Εξαίροντας ανθρωπιστικές αξίες σαν αυτή που δεν πρέπει να μπορούν να τρων’ αλόγιστα οι άνθρωποι του πλούτου όταν άλλοι δεν έχουν ούτε τα βασικά, ότι όσα κι αν κερδίσει κάποιος δεν θα πρέπει να ξεχνά από που ξεκίνησε καταλήγει στην αρμονία της ζωής μέσα από τα ταξίδια και την γνώση για τα φυσικά φαινόμενα όπως αυτό του Βορείου Σέλας.

Με γλυκό τρόπο αναπτύσσει μια ιδιαίτερη αγάπη προς την Φύση και ένα σεβασμό που της πρέπει για όλα αυτά που μας προσφέρει, χωρίς τις δικές μας καταστροφικές παρεμβάσεις. Αναφέρεται με φυσικότητα στο θεραπευτικό δώρο της Φύσης, την άρνικα,  που εγώ έφτασα στα τριάντα μου για να την μάθω. Η παρότρυνση στο να χρησιμοποιούμε φυσικά αναλγητικά και άλλα δώρα, βότανα της φύσης είναι πολύ σημαντικό να γίνει γνώση σ’ ένα νέο άνθρωπο από παιδί.  Σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι, ο περιγραφικός της πλούτος εξαίρει την ομορφιά των περιπετειών που η ανθρώπινη φύση βιώνει όταν είναι σε αρμονία με αυτήν. « Πέρασαν πολύ ωραία χαζεύοντας την όμορφη διαδρομή» Όταν κανείς αφήνεται στην ομορφιά της φύσης χωρίς παρεμβάσεις σ’ αυτήν, απολαμβάνει μια εσωτερική γαλήνη και πληρότητα κι αυτό είναι απαραίτητο να το μάθουν τα παιδιά. Γιατί αν το γευτούν από μικρή ηλικία θα κατανοήσουν στην καθαρή τους ψυχή την ομορφιά και τα συναισθήματα που θα δομήσουν σε σχέση με αυτήν (άνω τελεία) δεν θα φτιάξει ανθρώπους που την θεωρούν δεδομένη και κτήμα τους και την καταστρέφουν (φωτιά, πλημμύρες, κλπ) Η διάθεση του Νέαρχου να βοηθήσει την μικρή βοσκοπούλα, ενθυμούμενος την δυσκολία αλλά και την αγάπη του επαγγέλματός του εξαίρει την ανθρωπιά του καθώς τον ανταμείβει με μία σχέση αγάπης και έρωτα που καρπός της ήταν η Δόνα.  

«Αυτός όμως ήθελε να παντρευτεί από αγάπη.»  Η επιλογή του να επιμένει στην αγάπη ενώ είχε πολλά χρήματα φανερώνει άλλη μια αξία πολύτιμη για την ανθρώπινη διαμόρφωση χαρακτήρα. Έτσι η συγγραφέας καταδεικνύει τον δρόμο της σωστής επιλογής διατηρώντας την καρδιά πάντα κυρίαρχη στην βιοτή της.

Η χρήση υποκοριστικών επιθημάτων, το λιβάδι με τα σπιτάκια, μικρούλι ρυάκι, καλυβούλα, κατακόκκινα χειλάκια, παιχνιδάκια στο νερό, έκαναν αλματάκια, δίνει μια χαριτωμένη αποτύπωση, προκαλεί αγάπη προς την γλώσσα, φτιάχνει γλυκές εικόνες που παραπέμπουν σε χάϊδεμα, χαρά, ομορφιά και φανερώνουν την αγάπη που αντιμετωπίζει  η ίδια στις έννοιες αλλά και την διάθεσή της να τις μεταδώσει στον αναγνώστη θυμίζοντας του πως η αγάπη έχει πολλούς τρόπους να εκδηλώνεται. Η ενασχόληση της Δόνας με κάτι όχι τόσο εμπορικό και δημοφιλές σήμερα προωθεί την σκέψη των παιδιών να επιλέγουν και άλλα πράγματα εκτός των στερεοτύπων και της εκάστοτε εποχής γιατί ακολουθώντας την αγάπη του και τα όνειρά του ένα παιδί θα γίνει πιο ευτυχισμένο σαν μεγάλος και θα είναι μέσα στη φυσική ροή της κλίσης του.

Τολμώ να πω ότι, γνωρίζοντας μικρό χρονικό διάστημα την συγγραφέα αντιλαμβάνομαι απόλυτα την προέλευση της μυθοπλασίας αυτής ότι δηλαδή προέρχεται από έναν άνθρωπο με αξίες, ιδανικά, γερές βάσεις και με προπύργιο την Αγάπη όχι μόνο προς την Φύση αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Αναφερόμενη με νοιάξιμο και αγάπη για την επιθυμία της να σπουδάσει και να παραμείνει εκεί παρόλα αυτά επιθυμεί να έχει κοντά και τους γονείς της, να μην τους αφήσει μόνους καταδεικνύει τον σεβασμό της από την μία γενιά στην απερχόμενη και εξάρει την αξία της οικογένειας και της ευγνωμοσύνης. Ένα ακόμη στοιχείο του χαρακτήρα της, να ακούσει τους γονείς της για την μεταχείριση που έπρεπε να έχει στις λαμπηδόνες δείχνει την εμπιστοσύνη που είχε κτιστεί στους γονείς της και τον σεβασμό που τους είχε.

Το έργο της αυτό δίνει αληθείς και όμορφα δεμένες πληροφορίες για μέρη, φυσικά φαινόμενα, τρόπους ζωής, επαγγέλματα, συνήθειες για το σπάνιο αυτό φυσικό φαινόμενο, για την χώρα που το φιλοξενεί, για τα μουσεία εκεί. Η εκτενής περιγραφικότητα, όχι όμως υπερβολική, απαραίτητη για κάποιον που δεν έχει επισκεφτεί την χώρα εκείνη σκιαγραφεί με ομορφιά έναν τόπο τελείως διαφορετικό από την ηλιόλουστη Ελλάδα μας.

Το στοιχείο όμως εκείνο που με κέρδισε και πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί και από μεγάλους είναι η φυσική τάση της Δόνας να ακολουθήσει τα όνειρα της ψυχής της για να είναι εναρμονισμένη με την χαρά της ζωής.

Το εν λόγω έργο έχει βραβευτεί με το Γ’ Βραβείο Πεζογραφήματος το 2015 από την Unesco Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος. Μπράβο Δόνα Λαμπηδόνα. Μπράβο Νατάσσα Θάνου.

Όλγα Αχειμάστου

Όλγα Π. Αχειμάστου (Ποιήτρια) – Βιογραφία