«Είσοδος στο παρόν»
“Εμείς και εμείς!”
Oι μόνοι υπεύθυνοι για την αλλαγή,
για την καλυτέρευση του εαυτού.
“Τι άλλο;”
Χορτάσαμε από φέρετρα, κηρύγματα και δήμιους λαθρεπιβάτες.
Οι ορίζοντες αξίζουν ζωή, με την είσοδο στο παρόν.
“Που πήγε η αγάπη και το φιλί;”
“Που πήγε το ευωδιαστό μαξιλαράκι που απαλαίνει το όνειρο;”
Θέλω έναν χάρτη να βρω,
λιμάνι στην άβυσσο, μεσουράνημα,
εδώ στον κοντινότερο γαλαξία
να ξεπερνώ εμπόδια αγκάθια και διαβόλια.
Είναι το μόνο που αναπνέω και ανεβαίνω!
Πορεία αστραπή με βάλσαμο την ελεγεία.
Το αόριστο παρελθόν δε με βαραίνει πια,
συγχώρεσα τα ατοπήματα, τα αδικήματα,
τα κενά και τα ψέματα.
Ξεμακραίνω με την αλλαγή.
Προστακτική, με ηχώ μπόλικο δυναμίτη,
ανεβαίνω τα σκαλοπάτια του φιλόξενου ουρανού.
“Ακούς τον εαυτό σου;”
“Ξεπέρασες το ευτελές;”
Σήμερα είναι η γενέθλιος ημέρα του ρολογιού,
το τικ τακ είναι όμορφο και ευγενικό.
Εμείς το κατευθύνουμε στο δρόμο της εισόδου
με τα πολύτιμα δευτερόλεπτα.
Υπηρέτες και πρεσβευτές του αυτονόητου
αρματωμένοι για την έξοδο κινδύνου!
Χρύσα Μιχαλοπούλου (Ποιήτρια – Εικαστικός)
[Φωτογραφία: Μέρος εικαστικού έργου της Χρύσας Μιχαλόπούλου (λάδια σε καμβά) με τίλτο “Το Δέντρο της Ζωής”]