Εγκλωβισμένη – Φιλαρέτη Βυζαντίου
«Εντός των τειχών»
Εγκλωβισμένη
Άνοιξε την μία πόρτα
μετά την άλλη και την άλλη
Εντός των τειχών εγκλωβισμένη
εκούσια.
Ή όχι;
Φωτοχυσία
Άρχισε να σβήνει λάμπες
Λάτρευε το ημίφως
παιδιόθεν
Αναπαυόταν στο δοξαστικό ημίλευκο
στο τρυφερό μαύρο
με τις ράγες του ηλεκτρικού φωτός
να διασχίζουν ανεπαίσθητα το μεγαλείο του
και τη μελαγχολική σιωπή του.
Μέρες και νύχτες ατελείωτες
εντός των τειχών
Βάδιζε ατελείωτα στους διαδρόμους
του σπιτιού και του μυαλού της
Πάτησε με γυμνά τα πόδια στις μαλακές φλοκάτες
Προίκα της μητέρας
Ολόλευκες
Αχ! και να χιόνιζε απόψε !
Ολόλευκες νιφάδες
Ολόλευκες νύχτες
Όλα θα τα πόνταρε στο λευκό
και θα κέρδιζε.
Ήταν απολύτως βέβαιη.
Κρεμάστηκε στο παράθυρο της σάλας
Δεν περίμενε κανέναν
Άλλωστε όλοι έγκλειστοι
στους δικούς τους οικείους τοίχους
ο καθένας
Μα εκείνη άλλο δεν άντεχε
Ήθελε να δει επιτέλους
τη νύχτα
να περνάει μεθυσμένη
με τους αλαλαγμούς
των βιολιών και των τυμπάνων της
Να τη δει γυμνή και υπέρλαμπρη
έστω για μία και μοναδική φορά…
Ξαφνικά ένιωσε την ανάγκη
να τζογάρει στις λέξεις
Σήκωσε το φουστάνι βιαστικά
Η φόδρα ο τέλειος καμβάς
Πήρε φωτιά η πένα
”θέλω να έρχεσαι πάντα δειλός
θέλω να μιλάς διστακτικά
για την αγάπη
και ψιθυριστά για τον έρωτα
μη φοβηθούν και κρυφτούνστα αζήτητα
της ψυχής μας”
Αχ! και να χιόνιζε απόψε!
Έσκισε τη φόδρα
και βγήκε στην παγωμένη βεράντα
Περνούσε επιτέλους η νύχτα
ολόγυμνη και μεθυσμένη
Την τύλιξε με το κουρέλι
Εκείνη αναπήδησε
Φωτιά τούτοι οι στίχοι
κατέκαψαν τις σάρκες της.
Γύρισε και της χαμογέλασε
”Διστακτικά να μιλάς για αγάπη
ψιθυριστά για έρωτα
Μη σκιαχτούν και κρυφτούν στα υπόγεια της ζωής σου”
της είπε
και χάθηκε …
Ξαφνικά άρχισε να χιονίζει
Χαμογέλασε
και κουλουριάστηκε στα πόδια
του αλήτη χρόνου
που με μαστοριά την δασκάλευε
πώς να γκρεμίζει
τα δικά της ανελέητα τείχη…
Φιλαρέτη Βυζαντίου
[ Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή ‘’ Ο ΜΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ’’ 2018-2020]
Συμμετοχή στα πλαίσια του συλλογικού λευκώματος: «Εντός των τειχών» e-musa.gr.