Επανεκκίνηση – Βάλια Καραμάνου
«Εντός των τειχών»
Επανεκκίνηση
Ήμουν από εκείνους που η καραντίνα δεν επέφερε μεγάλες αλλαγές στην ζωή τους, πλην των ταξιδιών, που δεν είναι απλά αναψυχή για εμένα αλλά μια μεγάλη αναζήτηση. Επειδή όμως εργάζομαι από το σπίτι, δεν άλλαξε σε πρακτικό επίπεδο ιδιαίτερα η καθημερινότητά μου, πέρα από τον φόβο της αρρώστιας, που έτσι κι αλλιώς υπήρχε και πριν σε άλλη μορφή.
Μεγαλώνοντας, δυστυχώς χάνουμε φίλους και αγαπημένους και εξοικειωνόμαστε με την ιδέα της απώλειας. Αυτό που με εντυπωσίασε κυρίως είναι το πόσοι άνθρωποι ζούσαν μια «κανονική» ζωή γεμάτη δράση, εντελώς «ανυποψίαστοι» για την σκληρή πραγματικότητα. Ο ιός δεν έπεσε εν αιθρία στην ζωή μας, απλά διέλυσε την ψευδαίσθηση της αυτονομίας μας. Εδώ και χρόνια είμαστε αντιμέτωποι με την οικονομική κρίση, δεκαετίες και αιώνες με την στενότητα της σκέψης μας. Δυστυχώς, τα κοινωνικά στερεότυπα ανέκαθεν απέκλειαν ανθρώπους που δεν συμβάδιζαν με αυτά και τους περιθωριοποιούσαν. Η κρίση των τελευταίων ετών απλά όξυνε αυτές τις διαχωριστικές γραμμές.
Και τι μένει να κάνουμε λοιπόν;
Επανεκκίνηση, τι άλλο;
Μέσα στον εγκλεισμό, αν και αρκετά δημιουργική ως προς το συγγραφικό κομμάτι, πολλά πράγματα και πρόσωπα επαναξιολογήθηκαν στην ζωή μου και κατέληξα σε αποφάσεις σχετικά με το ποιους θέλω στην ζωή μου (αν ξεφύγουμε φυσικά από την απειλή του ιού), που θέλω να ζήσω πλέον και – το κυριότερο- πως.
Είτε το θέλουμε είτε όχι (συνήθως όχι γιατί μας ξεβολεύει) η εμφάνιση της πανδημίας κατέστρεψε τα δεδομένα μας, κάθε αίσθηση «σιγουριάς» που μπορεί να είχαμε παλιά. Πράγματα που πριν μετρούσαν μέσα σε μια νύχτα κυριολεκτικά γκρεμίστηκαν. Όμως κάτι τέτοιο ήταν αναπόφευκτο με τους φρενήρεις ρυθμούς της ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια, κυρίως ενάντια στον άνθρωπο και στην φύση.
Ο εγκλεισμός, ο φόβος του θανάτου μας επαναφέρουν με σκληρό τρόπο στην συνειδητοποίηση της θνητότητάς μας και μας επιβάλλουν την αλλαγή, την επανεκκίνηση. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά την επέλαση της πανδημίας, ένας νέος κόσμος θα γεννηθεί, όσο και αν αυτό μας τρομάζει.
Ας ελπίσουμε αυτός ο κόσμος να είναι πιο ανθρώπινος, ο ίδιος ο άνθρωπος να είναι πιο ελεύθερος από τα εσωτερικά και εξωτερικά δεσμά του. Άλλωστε, αν δεν το κάνουμε τώρα, που το παλιό γκρεμίζεται συθέμελα, πότε άλλοτε θα μπορούσαμε;
Βάλια Καραμάνου
Συμμετοχή στα πλαίσια του συλλογικού λευκώματος: «Εντός των τειχών» e-musa.gr.