«Χαρμόσυνη άμπωτις»
Χαρμόσυνη άμπωτις ακολουθούσα
το σκάφανδρο ιππεύουσα.
Εσύ, γλυκό μου έαρ
που ανθίζεις σε αστρόκηπους
γεύτηκες το θερμότερο καταστάλαγμα,
το λευκό σύννεφο πάνω στα κόκκινα σεντόνια
κι αίφνης στην πλημμυρίδα σου έλαμψα.
Στη θάλασσα των άστρων άρωμα του ήλιου περνά.
Κάτω από μια μουριά καλοκαίρι όλα κοκκίνιζαν
παιδικά βιολιά μινύριζαν ανία χθεσινή
σε μια προσπάθεια να ντραπούν για το μέλλον τους.
Γλυκές νότες καταρρέουν στο λικέρ του λιμανιού
εκεί που ο ήλιος παραδίνεται αύτανδρος
κι οι αχτίδες του, δρόμοι ανεξέλεγκτοι
γραμμές οριζόντων παντοτινών ταξιδιών
σε ολόφωτες πλατείες…
Ευμορφία Καλύβα
(Από την ποιητική έκδοση “Εκμαγείων μου «σπαράγματα»” 2019)
Όσες φορές κι αν το διαβάσω αυτή τη Συλλογή, τόσες μου φαίνεται αδιάβαστη και ξανά την αγκαλιάζω… Υπέροχο