«Η άχνη των ανθρώπων»
«Η άχνη των ανθρώπων»
[Αφιερωμένο στο μεσουράνημα,
και στη συνεύρεσή μου με ό,τι με συγκίνησε….]
Την άχνη ζήλεψα των ανθρώπων
τη μαγική σκόνη που πέπλο
ελαφροΐσκιωτο σκεπάζει,
κεντημένη τις πρώτες στιγμές της άγνωρης πλώρης
μου δόθηκε με τόση χάρη ευλαβικά.
Γλυκιά πριμαντόνα της πρώτης αποκάλυψης
χάθηκε μόλις γεννήθηκε
ανάμεσα σε σύννεφα κι αφρούς
και τραγουδά στου βράχου τη μοναξιά
στου γερακιού το τελευταίο φτερό…
Μου δόθηκε απλόχερα σαν χάρη
αόρατη χορεύτρια και διάφανη
ρευστή, πυρωμένη ζάχαρη
γλυκιά κι επικίνδυνη καραμέλα.
Η αμαρτία μου όλη, εμπρός μου τρεμοπαίζουν
κι αγγίζω πρωτοστάλαχτες ψυχές.
Μου δόθηκε η χάρη κι είναι γαλήνη στοργική.
Το τσέρκι της αποκοτιάς ζωνάρι,
κρύβει μαχαίρι κρητικό του κόσμου χαλινάρι,
κι όποιος δεν άντεξε να δει τον ράγισε στα δύο.
Δεσμά και πόνος και χαρά κι ελευθερία μεγάλη.
Ευμορφία Καλύβα
[Από την ποιητική έκδοση Εκμαγείων μου «σπαράγματα», 2019]