«… καρδιόσχημα!» Όλγα Αχειμάστου
της Γιόλας Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου
Η λέξη «καρδιόσχημα», με αποσιωπητικά πριν απ’ αυτή, με μια καρδούλα στη θέση του όμικρον και μ’ ένα θαυμαστικό στο τέλος, είναι ο τίτλος του ποιητικού βιβλίου της Αγαπημένης μου Φίλης Όλγας Αχειμάστου, το οποίο εκδόθηκε με ιδιαίτερη φροντίδα από τις Εκδόσεις «Γλαυξ», το 2021. Ήδη από τα λόγια της αφιέρωσης, από την «Αυτοβιογράφηση» και από το κείμενο «Αντί προλόγου» ο αναγνώστης, πριν ακόμη έρθει σε επαφή με τα ποιήματα του βιβλίου, υπογραμμίζει τόσο την ευαισθησία όσο και την εκφραστική δύναμη της Όλγας Αχειμάστου, μιαν ευαισθησία και μια δύναμη που αναδύουν το άρωμα της Ποίησης ακόμη και στον Πεζό Λόγο… (…μ’ άρεσε να ζωγραφίζω παγκάκια σε αλέες. Τέλη Δημοτικού άρχισε η πένα να ζωγραφίζει λέξεις ενωμένες με αγάπη και λαχτάρα… Μια αέναη, γερή κλωστή ένωνε πάντα την ψυχή μου με την Ποίηση. …Κι ήταν αυτό, λέξεις, φωνήεντα, στίγματα στο χαρτί, σημεία ψυχής και έκφρασης. Μέρες και νύχτες σχημάτιζαν ζωγραφιές χεριών, που για χρώματά τους είχαν όνειρα, ανθόσπαρτες κλίνες, γύρη μελισσών, μικρών ερωτιδέων τόξα, βαθειά συναισθήματα…).
Το βιβλίο απαρτίζεται από δύο ενότητες, η πρώτη από τις οποίες, με τίτλο «καρδιόσχημα», είναι εκτενέστερη και αποτελείται από 32 ποιήματα, στη δε δεύτερη, που τιτλοφορείται «…άσμενα», εμπεριέχονται 14 ποιήματα.
Η Όλγα Αχειμάστου ζωγραφίζει με τον θαυμάσιο ποιητικό της χρωστήρα τοπία της ανθρώπινης ψυχής, γράφοντας στίχους για όλα εκείνα τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα σ’ αυτή κι άλλοτε τη φωτίζουν και την ανατείνουν κι άλλοτε τη σκοτεινιάζουν και τη ταλανίζουν. Συναισθήματα, όπως η επιθυμία, η χαρά και η λύπη, ο πόνος του αποχωρισμού από ένα αγαπημένο πρόσωπο και η ευτυχία της επανασύνδεσης, η ελπίδα και η απελπισία και, βέβαια, η Αγάπη και ο Έρωτας, είναι μερικά από τα θεματικά μοτίβα, που απαντούν στα ποιήματα της Συλλογής. Στους στίχους της Συλλογής σημαντική είναι και η παρουσία των θεματικών μοτίβων του χρόνου, της ανάμνησης και της αναμονής, της νοσταλγίας και της λησμονιάς, της συντροφικότητας και της μοναξιάς.
Η Αγάπη και ο Έρωτας, αστείρευτη πηγή έμπνευσης των ποιητών από την Ελληνική Αρχαιότητα μέχρι σήμερα κι από σήμερα μέχρις ότου υπάρχουν άνθρωποι και γράφουν Ποίηση, αποτελούν αναμφίβολα τα βασικά θεματικά μοτίβα των «Καρδιόσχημων». Ενδεικτικοί οι τίτλοι κάποιων ποιημάτων, όπως: Συχνότητα αγάπης, Έρωτας, Όταν ο έρωτας…, Αχ Έρωτα, αλλά και πολλοί στίχοι άλλων συνθέσεων, όπως: Ήταν η νύχτα, ήταν η βροχή, / παράφορος ο έρωτας καράβι / μ’ είχε κάνει / και με διπλοταξίδευε σε πέλαγο βαθύ / σε χώρες πάνω στ’ όνειρο με πήγαινε σεργιάνι… (από το ποίημα «Ήταν…»). …Ο πόθος του ενός για τον άλλο / δεν στέφει κανένα νικητή, / στον έρωτά μας, θυσία καίγεται. / Έτσι κεντιέται η αγάπη! (Από το ποίημα «Μάταιη θυσία!»). Και, βέβαια, δεν είναι τυχαία η επιλογή του κόκκινου χρώματος για το εξώφυλλο του βιβλίου, αφού κόκκινο είναι το χρώμα του έρωτα, του πάθους, του παράφορου ερωτικού πόθου. Έτσι, συχνά η ποιήτρια χρησιμοποιεί και στη γραφή της το επίθετο «κόκκινος» ή «άλικος», όπως: Το κόκκινο ανήκει στον Έρωτα! // …Μια κόκκινη κλωστή / ενώνει την τροχιά της ψυχής / στο πέταγμά της. // Θέλω να είσαι στη ζωή μου / μια κλωστή, / που θα μου πλέξει / ένα κόκκινο πουλόβερ… // …Κόκκινη ηχώ η φωνή σου… // Ο ανείπωτος ο Έρωτας / μοιάζει με φαντασία / αλαργινός και άλικος…
Η Ερωτική Αγάπη, το κυρίαρχο θεματικό μοτίβο του βιβλίου, μοιάζει με μιαν απέραντη θάλασσα που άλλοτε είναι γαλήνια κι άλλοτε τρικυμισμένη, καθώς η ποιήτρια ζωγραφίζει με στίχους μαγευτικούς την άφατη τρυφερότητα της Αγάπης [Μ’ αγκάλιασες με το βλέμμα σου, / καθώς το δικό μου μετεωρίζονταν / στα χαλάσματα μιας βραδιάς. / Δεν φοβάσαι. / Χαρίζεις και χαρίζεσαι απλόχερα. / Ελπίδα κι απαντοχή κι ανάσα εσύ… / Όλο τ’ ασήμι της πανσέληνος / στα λόγια σου, / ο αγέρας της αγάπης… (από το ποίημα «Άραγε…»)] καθώς επίσης την παραφορά του Έρωτα […εκεί, / σ’ αυτή την ασημόεσσα θάλασσα / προσάραξε το τρικάταρτο / του πόθου μας. / Η αραχνοΰφαντη κάψα της λαγνείας / πύκνωσε τη λαχτάρα του έρωτά μας… (από το ποίημα «Του απρόσωπου πόθου!!!»)].
Πολύ συχνά στα ποιήματα των «Καρδιόσχημων» ενυπάρχει το φυσιολατρικό στοιχείο, το οποίο προσδίδει ακόμη περισσότερη ομορφιά, ζωντάνια και γλαφυρότητα στους στίχους, όπως: …Σα νάναι αστραπή, βροντή / σα νάναι τρικυμία / θεριεύει κι αγριώνεται / αυτή η επιθυμία… (Από το ποίημα «Έρωτας»). Άκου τη βροχή… / Έρχεται… / Απλώνει τ’ άρωμά της παντού, / σαν παλιά ερωμένη… (Από το ποίημα «Βροχοποιός»). Κι όταν πετούν εκεί ψηλά / γλάροι και ψαροπούλια / ξέρω πως η ψυχή σκιρτά / γλυκοφιλά την Πούλια… (από το ποίημα «Θύμηση»).
Πόση, στ’ αλήθεια, συγκίνηση και πόση περηφάνια προξενεί στον αναγνώστη η γραφή της ποιήτριας για την Ελλάδα στο ποίημα «ΟΧΙ», όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε: Ένα κομμάτι πανί για σημαία, / ένα ΟΧΙ που σήμαινε ΝΑΙ στη ζωή, / θυσίες και αίμα γερά τυλιγμένα / για όλους, για σένα, για μένα… Από συγκίνηση κατακλύζεται η ψυχή μας και από τους στίχους της Όλγας Αχειμάστου για την χρυσοκεντίστρα Ελληνική Γλώσσα στο ποίημα «Βαλσάκι των λέξεων»: …Η γενναιόδωρη κόρη που χαρίζει απλόχερα / τους θησαυρούς της σε κάθε / ερώμενο της ευμορφίας της, / καλλικέλαδος αηδόνα, / δονεί ψυχές και γλώττες. / Χειροποίητη γλώσσα, αχειροποίητος χάρις!
Ο ποιητικός λόγος της Όλγας Αχειμάστου κυλάει όμορφα, γλαφυρά, αβίαστα, σαν τα καθάρια νερά μιας ιερής, αστείρευτης πηγής… Καρδιόσχημες οι λέξεις της, οι φράσεις της, οι στροφές της, οι συνθέσεις της…! Καρδιόσχημα τα συναισθήματα που ζωγραφίζει… καρδιόσχημοι και οι στοχασμοί της…!
Προσωπικά, πιστεύω ακράδαντα πως το ποιητικό βιβλίο «Καρδιόσχημα» αποτελεί έναν Ύμνο για την Αγάπη, την Αληθινή, την Απέραντη, την Ατελεύτητη Αγάπη – Φως και Ουσία της ανθρώπινης ψυχής. Αναμφισβήτητα, ο κάθε αναγνώστης υπογραμμίζει και κρατά ανεξίτηλους στον νου και στην ψυχή του τους υπέροχους, παραινετικούς στίχους του ποιήματος «Η μεγαλύτερη μέρα τ’ ουρανού»: …Άσε την αγάπη να σκορπιστεί ιαματικά μέσα σου, / γύρω σου, ολούθε καλύπτοντας όλους τους καθρέφτες σου / και ζήσε τον πιο σημαντικό σου έρωτα / στην μικρότερη μεγάλη νύχτα του χρόνου. / Τίποτα δεν μπορεί να στηλιτεύσει τη χαρά / της κρυστάλλινης ψυχής.
Αγαπημένη μου Όλγα! Με το αιμάτινο κόκκινο της καρδιάς σου και το εαρινό άρωμα της κοριτσίστικης ψυχής σου έγραψες καρδιόσχημους στίχους, χαρίζοντάς μας ένα δώρο πανάκριβο, αυτό… της υπενθύμισης μιας αλήθειας πανθομολογούμενης, ότι ακόμη υπάρχουν η ευαισθησία και η τρυφερότητα στην ανθρώπινη ψυχή… Κι αυτές οι δυο αέρινες «νεράιδες», όταν τους χαριστεί το θεόσταλτο δώρο της έμπνευσης, πραγματικά μεγαλουργούν… Να είσαι πάντα υγιής, εμπνευσμένη, δημιουργική κι ευτυχισμένη, Ακριβή μου Φίλη, και να συνεχίσεις να γράφεις, χαρίζοντάς μας αυτά τα πανάκριβα δώρα σκέψης και ψυχής…
Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου
Καθηγήτρια της Κλασικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής
του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Σημείωμα της συγγραφέως
Κι έσκυψα κι εγώ να πιώ απ’ το νερό της Κασταλίας, που ανάβλυσε, που ανακάλυψα, που με ανακάλυψε… κι η λήθη άρχισε να ξεμακραίνει. Κι ήταν αυτό, λέξεις, φωνήεντα, στίγματα στο χαρτί, σημεία ψυχής και έκφρασης. Μέρες και νύχτες σχημάτιζαν ζωγραφιές χεριών, που για χρώματά τους είχαν, όνειρα, ανθόσπαρτες κλίνες, γύρη μελισσών, μικρών ερωτιδέων τόξα, βαθειά συναισθήματα…
…Κι έγιναν παιχνίδια στη χαρά του νου.… καρδιόσχημα και άσμενα, φυτεμένα στον ίδιο κήπο, ποτισμένα απ’ το ίδιο καθάριο νερό.
Αυτά τα νοτερά ανθίσματα αποφασίστηκε, μια ηλιόλουστη μέρα, να γίνουν βιβλίο.
Πάντα αγαπούσα την αγκαλιά των λουλουδιών, μα σ’ αυτή την ώρα της σποράς, το χέρι μου έπιασε ένας γνώστης της ανθοφορίας του Λόγου, ένας εραστής του νερού που δίνει ζωή.
Σκύψτε, πιείτε… μπορεί και εύχομαι η γεύση του να σας θυμίσει τη ζωή.
Ελπίδα…
Αποτυπώματα γήϊνης υπόστασης
στα χείλη.
Θλίψη ανεκπλήρωτων νικών
σε μάχες προσωπικοτήτων.
Ελπίδα χρυσής ανέλιξης επίπεδης ζωής,
δύναμη επαναγέννησης.
Κι αυτό το μικρό πουλί της νιότης
να πεταρίζει στο βάθος της ματιάς,
στόμα μισάνοιχτο,
παράθυρο στον ήλιο της νέας ζωής.
Μαλλιά, σκαλιά στο πετάρισμά της,
άϋλη κουρτίνα να σκαρφαλώσει ο έρωτας.
Χρυσοκέντητες ακτίνες για τη νέα ζωή.
Official book page: «…καρδιόσχημα!»
facebook page: Αχείμαστα Acheimasta