«Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ – Αφιερωμένο στην Κατερίνα μου…»
Ηλίας Παπακωνσταντίνου
(22 Φεβρουαρίου 1939 – 21 Ιανουαρίου 2020)
Αφιερωμένο στην Κατερίνα μου…
Και ξαφνικά οι χάρτες έλυσαν τα σύνορα, τρίφτηκε ο κόσμος πάνω στον στίχο σου, αποδομήθηκαν οι ουρανοξύστες που έψαχναν τον ουρανό των πάντων, ναι.. οι μάσκες έπεσαν στις λάσπες να βρούνε τον εαυτό τους.
Κανείς δεν θα πιστέψει αυτό το νέο, θα έρθω σαν καλοκαίρι το καλοκαίρι στην Αίγινα να σου πω για την φωτογραφία που μου έδειξε η Κωχ, ήσουν με το μαγιό της λύτρωσης, τότε που είχες βάλει τα αντιστασιακά σου όνειρα σε μίας οδύσσειας το κάρο για ένα μοναδικό ταξίδι.
Όλες οι βραδιές μετά δεν ήταν ίδιες, είχαν κάτι κακοτράχαλους ματωμένους δρόμους και κάτι φίλους με νεανικό σημάδι στις σελίδες κι ακόμη το μικρό δωμάτιό σου φαινόταν τεράστιο μέσα στην επίπλαστη πόλη. Όσα μάτια και να είχαμε, δεν θα έφταναν ποτέ για να τρέφονται από μια τέτοια κυοφορία. Συνέχεια ξεκλειδώναμε το χαμόγελο των λέξεων κάτω από τις φιστικιές των μακριών σπαθιών και των πράσινων φύλλων που τάιζες χρόνια με το λίπασμα του απερίφραστου.
Σκέφτομαι τα αντί που έφτυναν οι λέξεις σου στα μούτρα τους και αυτοί τα σκούπιζαν σκυμμένοι σα να μη συμβαίνει τίποτα κι εσύ βυθισμένη στην αθωότητα, στο χιούμορ και στην ανθρωπιά, να συγκολλάς τον κόσμο που τεμαχίστηκε στις άβουλες σκέψεις του νου. Ο κρότος που άκουσε η γη ήταν από τα ποιήματά σου που έσμιξαν με το χώμα, ήταν από τα τρανταχτά σου γέλια, ήταν από την αγάπη σου στους νέους ποιητές.
Πίσω από τα βλέμματα ένας χαιρετισμός που δεν πίστεψε κανείς, λίγα λουλούδια για την Κατερίνα και η περισυλλογή σε θέση μάχης. Κάποιος είπε πως χάθηκε η Ποιήτρια, μην τον πιστεύετε.
Ηλίας Παπακωνσταντίνου
Φανταστικό!