«Μάθημα Ιστορίας»
Αγέλαστος καπνίζοντας την πίπα του ο Στρατής
ανιστορούσε στα παιδιά του πόλεμου τη φρίκη
πόσες φορές το θάνατο στα μάτια είχε δει
πόσο στη λάσπη χώθηκε στο δρόμο για τη νίκη.
Γίνεται ο άνθρωπος θεριό σε μια μόνο στιγμή
βαθιά δαγκώνει την ψυχή φίδι φαρμακωμένο
κι αυτό που τώρα βλέπετε το γέρικο κορμί
καθημερνά ετάιζε ένα λύκο πεινασμένο.
Με τ’ όπλο μου σημάδεψα και πήρα τη ζωή
του ξένου που τον τόπο μου ζητούσε να πατήσει
στα σωθικά μου ανοίγοντας αγιάτρευτη πληγή
που απ’ τον ύπνο με ξυπνά και μ’ έχει στιγματίσει.
Κι αν διάβηκε καιρός πολύς, πότε δε λησμονώ
πόσοι σταυροί ανώφελα στο χώμα καρφωθήκαν
κοιτάζω τα παράσημα, θυμάμαι και θρηνώ
τα νιάτα πριν ανθίσουνε που γείραν και σβηστήκαν.
Τι κι αν για ειρήνη πάλεψα, ο πόλεμος κρατεί
αλλού της νιότης τους ανθούς ο θεριστής θερίζει
όλο ψηλώνει ο σωρός στο λάκκο το βαθύ
η φτερωτή στο μύλο του ψυχές καταβροχθίζει.
Κοπαδιαστά οι άνθρωποι τραβούνε στο χαμό
με τα μεγάλα ιδανικά οι σειρήνες ξελογιάζουν
καμαρωτοί, ασυλλόγιστοι ορμάνε στο γκρεμό
και σε μισάνθρωπους θεούς το μέλλον θυσιάζουν.
Μη σας γελούν οι ήρωες που λένε τα βιβλία
της δόξας είναι η φορεσιά με αίμα κεντημένη
το μίσος και το άδικο γεννούν την ιστορία
που ‘ναι αρκούδα στο χαλκά σα νύφη στολισμένη.
Δημήτρης Φιλελές
Δημήτρης Φιλελές (Συγγραφέας) – Βιογραφία
(Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή «Αντι…σώματα», εκδόσεις Απόπειρα, 2020.)
ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΕΛΕΣ – ΝΙΚΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ
Ποίηση : © Δημήτρης Φιλελές
Μελοποίηση – Ερμηνεία : © Νίκος Βρεττός