Μαχητής ιδεών και αισθημάτων ο Επτανήσιος Σπύρος Ζαχαράτος…

του Διονύση Σέρρα

 

(Α΄)
Λόγια του Ελύτη

Σε μια ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία
κάτσε στην κόχη μας και χτίσε με σοφία
μια Ελλάδα που ΄χει Πάσχα και σχολειά
«Μ΄ ένα καράβι έν΄ αμπέλι μια ελιά».

Όλα τα λάθη που ΄χουν κάνει παρενέργεια
να ακυρώσουν την δική σου ενέργεια
κάτσε στο μάρμαρο και γράψε το χρησμό
αυτ΄η απόφαση δεν έχει γυρισμό.

Φύλαξ΄ την πέτρα κι έβγα πάλι στο Αιγαίο
τραγούδα τ΄ άσμα που δε θα ΄ναι τελευταίο
διώξτ΄ τους ανίκανους που σ΄ έκαναν κουρέλι
«Μ΄ ένα καράβι μια ελιά κι έν΄ αμπέλι».

Κλαίει ο ήλιος μες τα λόγια των κυμάτων
καιρός ευθύνης των ελλειμμάτων
μα η Ελλάδα δεν πενθεί στην αντηλιά
και φέρνει αύριο με μια πορτοκαλιά.


(Β΄)
Επιμύθιο

Ανεβαίνω σκάλες
απλώνω χέρια
μα όσο ανεβαίνω
τόσο μακραίνει ο ουρανός.
Από έφηβοι ψάχνουμε αυτό το λόγο που λάμπει.
Ένα βότσαλο σμιλεμένο απ΄ τους αιώνες
ή τις παλάμες της μνήμης.
Μια πέτρα σκαλισμένη απ΄ τον Γιάννη Ρίτσο.
Μια λέξη καρφωμένη στο τέμπλο του σύμπαντος
απ΄ τον Ανδρέα Κάλβο
το Διονύσιο Σολωμό
ή τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Τον Άγγελο τον ψάχνω στους Δελφούς.
Από ουτοπία μεθύσαμε
βυζάξαμε ελπίδα
ανδρωθήκαμε και πάμε.
Τίποτα πιο δυνατό
απ΄ αυτούς που διεκδικούν το ακατόρθωτο.

 

Σπύρος Ζαχαράτος Εργάτης των λέξεων…

(Από τη συλλογή «ΦΥΛΑΚΑΣ ΦΥΛΑΧΤΩΝ Στα χαρακώματα των ηττημένων» από τις εκδόσεις “Οδός Πανός”)


[…Σύγχρονος Επτανήσιος ποιητής ο Σπύρος Ζαχαράτος, πολίτης του τόπου και του κόσμου του, “συναντάει” τον αναγνώστη του λόγου του λυρικοστοχαστικά, εξομολογητικά, εικονοοπλαστικά, αφηγηματικά ή περιγραφικά, με ύφος προσωπικό και γλώσσα εκφραστική, οδηγώντας τον ευαίσθητο και νοήμονα “συνοδίτη” του στη δική του ή στην κοινή ενδοχώρα, δωρίζοντας πολλά και φωτεινά απ΄ τα γεννήματα της ύπαρξής τους.

Όπως σημειώνει στο οπισθόφυλλο της ποιητικής του συλλογής Φύλακας φυλαχτών, απ΄ όπου τα εδώ δυο δημοσιευμένα ποιήματα του Σπύρου Ζαχαράτου, (εκδόσεις Πανός, Αθήνα 2015), ο γνωστός ποιητής, λογοτέχνης και εκδότης Γιώργος Χρονάς:

“Ο Σπύρος Ζαχαράτος αγαπάει με τέτοιο τρόπο το λόγο, το στίχο – που τον περιέχει, ώστε βλέποντας το φως της κάθε μέρας πλέκει την τέχνη του με ιερή λατρεία. Χαίρεται την ομορφιά και την καταγραφή (…)”

Σε καιρούς ζοφερούς, κάθε τέτοια καταγραφή, όπως αυτή του Σπύρου Ζαχαράτου, του “φύλακα φυλαχτών / στα χαρακώματα των ηττημένων” λειτουργεί ευχάριστα και ουσιαστικά, αισιόδοξα λη παρήγορα, διακηρύσσοντας πειστικά και εγερτήρια ότι:

“Αγωνιζόμαστε
πριν από την ήττα
να έχουμε μια μικρή νίκη
– έστω- στα σημεία.”

Μαχητής ιδεών και αισθημάτων ο Επτανήσιος Σπύρος Ζαχαράτος δίνει τον αγώνα του, βρίσκει το απλό, τ΄ ωραίο και το ποιοτικό – κι “αυτό το λίγο που λάμπει”, γύρω του και μέσα του, το υμνεί και με λόγο εύληπτο ή έντεχνο και φωτεινό μας το χαρίζει.
Όλοι μαζί “διεκδικώντας το ακατόρθωτο”. ]

Επιμέλεια Διονύσιος Σέρρας

Πηγή:  https://ermisnews.gr


Διονύσιος Σέρρας

Ο Διονύσης Σέρρας γεννήθηκε (1947) και ζει μόνιμα στη Ζάκυνθο. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (1974-2003). Από το 1978 έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, μελετήματα, βιβλιογραφικές εργασίες και ανθολογίες ποιημάτων, ενώ από το 1995 συνεχίζει την έκδοση του ζακυνθινού περιοδικού “Επτανησιακά Φύλλα”, πού είχε ιδρύσει (το 1945) και εξέδιδε ως τον θάνατο του ο ιστορικός και λογοτέχνης Ντίνος Κονόμος (1918-1990).