«Ξεκινώντας από το Ω» / “βΖην” – Δέσποινα Ρεκούδη
Το κορίτσι κάθεται στον βράχο. Τα ποδαράκια της ίσα που ακουμπούν στο νερό. Με τις μύτες, κλωτσάει κάθε τόσο ένα μικρό κύμα που έρχεται και φεύγει. Την ώρα που κοιτάζει το ηλιοβασίλεμα, αισθάνεται ένα γαργαλητό στο αριστερό της χέρι. Χαμογελά! Ένα καβουράκι περπατάει πάνω της. Το βάζει στη δεξιά της παλάμη και το περιεργάζεται, προσπαθώντας να μην το τρομάξει. Το αφήνει ξανά πάνω στον βράχο. Σκέφτεται ότι αν το ακολουθήσει ίσως μπορέσει να το βρει ξανά. Αυτό όμως δεν φεύγει. Στέκεται εκεί ακριβώς που το ακούμπησε. Ίσως και αυτό να μην φοβάται, σκέφτεται το κορίτσι και χαμογελά ξανά.
Ήταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή, που ένιωσε το άγγιγμα για πρώτη φορά. Ένα χάδι στα μαλλιά. Γυρνώντας να κοιτάξει, βλέπει μια γυναίκα. Γνώριμη φυσιογνωμία, αν και ποτέ δεν κατάφερε να καταλάβει από πού. Το κορίτσι απορροφάται από τη σκέψη αυτή. Τόσο, που δεν παύει να την κοιτά όσο εκείνη της λέει:
Ω: Τι κάνεις τέτοια ώρα εδώ μόνη σου;
Το κορίτσι κοιτά τον ήλιο που περισσεύει από τη μακρινή κορυφογραμμή.
Ω: Πώς σε λένε;
Δεν απαντά, παρά την κοιτάζει ξανά, προβληματισμένη. Έπειτα γυρνά το βλέμμα στον βράχο, ψάχνοντας για το καβουράκι. Είχε χαθεί! Τινάζεται πάνω και αρχίζει να το αναζητά με αγωνία, ανάμεσα στις χαραμάδες των βράχων και στις πέτρες.
Ω: Είναι αργά, θα κρυώσεις. Να δες, πέφτει ο ήλιος. Πώς σε λένε;
Λέει η γυναίκα και απλώνει το χέρι της. Το κορίτσι κοιτά μια τελευταία φορά τον βράχο της και έπειτα γυρνά και της απαντά:
Α: Αγέμω.Ω: Τι Αγέμω;
Α: Αγέμω με λένε.
Ω: Ωμέγα θες να πεις!Λέει η γυναίκα και γελά με το “λάθος” του κοριτσιού.
Α: Αγέμω με λένε!
Το κορίτσι επιμένει, γυρνά από την άλλη και περπατά στην άκρη των κυμάτων. Σκέφτεται ότι σήμερα έχασε έναν φίλο και βουρκώνει. Η γυναίκα έρχεται μπροστά της, σηκώνει το άσπρο φουστάνι για να μη βραχεί και σκύβει προς το μέρος της.
Ω: Λοιπόν, θες να κάνουμε μια συμφωνία; Θα έρθεις μαζί μου κι εγώ θα σε πάω στο καλύτερο μέρος του κόσμου.
Το κορίτσι την κοιτά με περιέργεια. Σκέφτεται, πώς γίνεται να υπάρχει καλύτερο μέρος από τον παράδεισο;
Ω: Έλα! Τώρα δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Έχεις εμένα!
Το κορίτσι κοιτά την άμμο, κοιτά τις κορυφογραμμές. Ύστερα γυρνά, σκουπίζει ένα δάκρυ που πρόλαβε να πέσει στο μάγουλό της και πιάνει το χέρι της γυναίκας.
Ειλικρινά δική σας,
Δέλτα Ρο
Δέσποινα Ρεκούδη (Μουσική, Τραγούδι, Υποκριτική) – Βιογραφία