«Πέτα ψηλά»
* * * * * * * * * *
Υπέροχο τραγούδι το κύμα όταν
αγκαλιάζει την ακρογιαλιά.
Κοχύλια οι πράξεις σου, σπαρμένα παντού,
περιμένουν τα κύματα να γίνουν στιλπνότερες.
Γλάροι τα λόγια σου πετούν, μια χαμηλά, μια ψηλά.
Αλμύρα στη ζωή σου που παθογόνα κυλά,
αντί νοστιμιάς να δίνει δίψα.
Πέλαγο κατανόησης του άλλου
δίκαιη ζυγαριά στο δίπολο άσπρου-μαύρου.
Ξέρεις; Η θάλασσα δεν θα πάψει ποτέ
να αγκαλιάζει την ακρογιαλιά.
Πάντα τα βήματά σου θα σβήνονται στην άμμο,
μέχρι εσύ να μάθεις να πετάς.
Πέτα, πέτα ψηλά!
Τα φτερά φυτρώνουν αν βαφτούν οι πλάτες σου κόκκινες!
Όλγα Π. Αχειμάστου