«Της ζωής ψευδεπίγραφες – επικίνδυνες “ευκαιρίες”»
Σ’ ένα παγκάκι μοναχός,
με μάτια κουρασμένα,
ο γέροντας φιλοσοφεί
με λύπη, περασμένα.
Βλέπει τους διερχόμενους,
με πίκρα τους κοιτάζει,
λεβέντες και αγέρωχους,
κι’ όμορφες όλο νάζι.
Σκέπτεται …αναπολεί,
τα νιάτα τα δικά του,
τα όνειρα για την ζωή,
τα τόσα μυστικά του.
Περνούν από τα μάτια του
σαν σινεμά ταινία,
νόμιζε πως της ζωής
κρατούσε τα ηνία.
Τις «ευκαιρίες» σκέπτεται
και σιγοψυρίζει,
ό,τι στους διερχόμενους
ήθελε να θυμίζει:
«Μοιραίον αν τις κυνηγάς,
ρίσκα αν αψηφίσεις,
καμία τους να μη μπορείς
στην… άκρη να αφήσεις.
“Γόησσες” όλες, πάνω τους
κάθε λογής “φτιασίδια”,
με λόγια που ζαλίζουνε,
κάθε φορά τα ίδια.
Αν δεν μπορέσεις έγκαιρα
να τις διαχωρίσεις,
αργότερα την μοίρα σου
πάλι θα βλασφημήσεις.
Όλες παρουσιάζονται
“μία φορά” ως λένε,
μα τόσοι στο κυνήγι τους,
κατέληξαν να κλαίνε!
Κουράστηκα ν’απαριθμώ
τις λάθος ευκαιρίες,
όλες φορούσαν …φερετζέ,
απάτης ιστορίες!
Σ’ ένα παγκάκι σαν κι’ εμέ,
τις ώρες θα σκοτώνεις,
για μάσκες που δεν έβγαλες,
θα λες και θα ματώνεις»!!!