Ποίηση Κοπέλα ξανθή – Ελισσάβετ Αγγελάκη
«Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 21 Μαρτίου 2021»
Πατήστε το play για να ακούσετε τη συγγραφέα να διαβάζει το ποίημα:
Ποίηση Κοπέλα ξανθή
Η ποίηση είναι μια λυγερόμορφη Κοπέλα ξανθή, με αλαβάστρινη επιδερμίδα με μάγουλα ροδαλά μάτια αμυγδαλωτά απαστράπτουσα, που κρατά υφάδι στο ‘να χέρι και στημόνι στ’ άλλο, κι όλο υφαίνει με νήματα – νοήματα, κεντίδια λεκτικά τους βάζει στολίδια σκεπτικά.
Τη συνάντησα σ’ ένα ξέφωτο λουσμένη απ’ το θαυμαστό φως, από αργυρές σημύδες με λευκούς λείους, κορμούς περιούσιους περιστοιχισμένη!
Φορούσε δαντελένιο φόρεμα άλικο και οι αραχνοΰφαντοι ιστοί από κλωστούλες μεταξένιες, αναταράσσονταν αθώα τελετουργικά κάθε φορά που κινούσε το καλοφτιαγμένο κι ευλύγιστο κορμί της χορευτικά.
-Τη ρώτησα: Είν’ η καρδιά μου λυπημένη από βέλη που μέσα σε φαρέτρα λιγόψυχη ήταν βαλμένα, πώς να την ημερέψω Κόρη Καλή, ποια λόγια να της πω και να την κανακέψω, να ξεχωρίσω το άλογο απ’ το έλλογο, το θυμικό μου απ’ το χτικιό” μου;
– Αφέσου στην ψυχή σου. Σ’ ένα καλντερίμι περπατά εκείνη, αγρίμι και ταξίμι μαζί. Κουβαλά λέξεις, σαν έξεις και θέλξεις αντάμα, θυελλώδεις, πονετικές, ερωτικές, κατακλυσμιαίες, στωικές.
Ξεδίπλωσε τη ζωή σου τα βάθη – πάθη, τις στενόχωρες αντιστάσεις εξιχνίασε τις χαμερπείς του νου σου εκτάσεις, όπου καλλιεργούνται ο θυμός ο πόνος κι ο φόβος.
Αλίευσε συναισθήματα άδολα ήμερα, φτιάξε πονήματα χωρίς διλήμματα, έναν λόγο ανεπιτήδευτο ευγενικό με απλωσιά μεταξένια μες στην υπαρξιακή σου κοσμοχαλασιά.
Προσπέρασε τα προσχήματα, φτιάξε οχήματα ονείρατα δονούμενα, κτύπους παθιασμένους παλμούς διάπυρους ήλιους να σε συγκλονίσουν, ωσότου αναδυθείς από βυθούς ερεβώδεις, πηχτούς, διάστικτους με λασπώδεις μνήμες.
-Ω! Τώρα πια γνωρίζω καλά πως τυχαία δε σ’ ονομάζουν Ποίηση!
Είσαι ολάκερη Ίαση, μιαν όαση εν τη ερήμω που ενυδατώνεις τους άγονους κι άνυδρους συλλογισμούς μου, επισμαλτώνεις τον ψυχικό μου διάκοσμο, με λυτρώνεις από εμμονικούς κόσμους που με καταλαμβάνουν τα χαρίσματα και προτερήματά μου κατατρώγουν.
Ποτέ δε θα σε προδώσω Ποίησή μου, Κόρη Σεβαστή αγαστή που με μπολιάζεις με τα αιθερικά σου δώρα, στα κατάφωτα τρυφερά σου νώτα με προσδένεις, μη χαθώ κι εξαϋλωθώ, την υπόστασή μου στου χρόνου την κατάφωρη απόσταση αποχωριστώ και πως θα πορευτώ ο εγωϊστής Γαίας και Σύμπαντος άνθρωπος διαφεντευτής εγώ.
Ελισσάβετ Αγγελάκη
Ελισσάβετ Αγγελάκη (Ηθοποιός – Yποκριτική τέχνη στο Εθνικό Θέατρο)
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγία Βαρβάρα. Αποφοίτησε από το 1ο Γενικό Λύκειο, στη συνέχεια παρακολούθησε σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων σε θέματα οργάνωσης & διοίκησης επιχειρήσεων, διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού εφαρμοσμένης ψυχολογίας και συναισθηματικής νοημοσύνης.
Επί σειρά ετών έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, σε επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου, franchise sales, και ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων τουριστικής ανάπτυξης. ‘Εχει υπάρξει συμβασιούχος των ΕΛΤΑ.
Οι εμπειρίες της ευρύτερα στο κοινωνικό, καλλιτεχνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου μας έχουν αναπτύξει την ικανότητά της να αντιμετωπίζει με επιτυχία υποχρεώσεις, κάτω από πιεστικές συνθήκες και αυστηρά χρονοδιαγράμματα στοχεύοντας στο αρτιότερο αποτέλεσμα. Παρακολουθεί σεμινάρια υποκριτικής έκφρασης αυτοσχεδιασμού στο Εθνικό Θέατρο.
Είναι μέλος του Διεθνούς Πολιτιστικού Συλλόγου Ορίζων (HORIZON) της Λέσχης Ανάγνωσης, του Θεατρικού Εργαστηρίου της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Αγίας Βαρβάρας “Ιάκωβος Καμπανέλλης”,(επί μία δεκαετία), μέλος της Ένωσης Κρητών “Η Μεγαλόνησος” και του Πολιτιστικού συλλόγου Ηπειρωτών “Απειρωτάν”.
Ωραία γραφή, θαυμάσια απαγγελία σ ένα κείμενο που η συνδεσμολογία των λέξεων είναι καταπληκτική και χύνονται οι λέξεις σαν ποτάμι μέσα σε μια Θάλασσα συναισθημάτων!!!
Μπράβο Ελισσάβετ Αγγελάκη Βάλσαμο η γραφή και η απαγγελία σουστις σκοτεινές μέρες που ζούμε !!!!!!!