«Ενθυμούμαι…» – Βάλια Καραμάνου
Πολυτεχνείο 47η επέτειος της Φοιτητικής εξέγερσης
«Σκοτεινές μέρες»
Την πιο παράξενη χρονιά, κατά την οποία γιορτές και επέτειοι έχουν καταργηθεί λόγω της πανδημίας, η επέτειος του Πολυτεχνείου φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Ζούμε μια παρόμοια ζοφερή εποχή, που ο τρόμος του θανάτου ελλοχεύει παντού, καθώς μετράμε όχι μόνο θύματα αλλά και το τέλμα δεκαετιών που έσκασε σαν απόστημα λόγω της καραντίνας με εκρηκτικό τρόπο.
Ιδέες όπως Ελευθερία, Ατομικά δικαιώματα και Δημοκρατία ποτέ άλλοτε δεν ηχούσαν τόσο επιτακτικά ρεαλιστικές. Όντας αιχμάλωτοι μιας άλογης και αόρατης αιχμαλωσίας, οι σχέσεις δοκιμάζονται, οι «μάσκες» πέφτουν και μας οδηγούν σε μια πικρή διαπίστωση: πως οι ιδέες αυτές σπάνια καρποφόρησαν ή περιφρουρήθησαν όσο έπρεπε τον καιρό της ειρήνης.
Και υπάρχει και μια ακόμα μεγαλύτερη ιδέα, που έγινε πράξη στο Πολυτεχνείο, εκείνη της θυσίας. Τα θύματα της πανδημίας είναι αμέτρητα πλέον σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και εκείνα της αναλγησίας, του φόβου, της φτώχειας, της εξαθλίωσης που ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί.
Ας γνωρίζουμε πως η ζωή βρίσκει πάντα τρόπους να συνεχίζει και πως αυτός ο κόσμος γκρεμίζεται συθέμελα για να βγει κάτι διαφορετικό. Ας ελπίζουμε πως θα χτίσουμε αυτή τη φορά κάτι περισσότερο ανθρώπινο και ειρηνικό, βασισμένοι στις δυνάμεις μας σε ενιαίο δεσμό, αφήνοντας τον διχασμό που ανέκαθεν μας οδηγούσε στον αφανισμό.
«Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.»
Βάλια Καραμάνου (Συγγραφέας)
Επιμέλεια δημοσίευσης Ευμορφία Καλύβα