“Καλό ταξίδι στ’ όνειρο Μ.Κ.”
Αστερόεντα κορίτσια
οάσεις,
ώρες του μεγάλου λυγμού
σού πλέκουνε στεφάνια,
με ουράνια τόξα
και στίχους
του “Μονογράμματος”!
Πετρολούλουδο!
καρδούλα του κορυδαλλού
κι αλμυρέ ανθέ της νιότης…
Μέσα στα θροΐσματα
των τραγουδιών σου
να κρυφτείς,
προοπτική μιας αθωότητας
κόντρα στη φθορά,
κι ηχόχρωμα
ανεξίτηλης μπαλάντας…
Είχε πολλά αυτή η γενιά
χρώματα καταιγίδας
αλλά και σταγόνες φωτός!
7-II-22
Σπύρος Ζαχαράτος Εργάτης των λέξεων…
(Λόγια εν θερμώ για ένα πένθος μπορούν να λέγονται ποίημα;)