«Στων βράχων τα ριζά»
Ειρήνη ειρήνη ειρήνη από τον ποιητή όλου του κόσμου
στα ελεύθερα πλάσματά του
στη μητρική αγκαλιά της φύσης
στους ώριμους καρπούς που συνάπτουν ουρανό
στην παλέτα με τα σεμνά χρώματα
που ζωγραφίζουν την εσωτερική ζωή
εδώ στην άσπιλη ποιητική νηφαλιότητα
στην ασυνήθιστη απλότητα
στην απλή και ταπεινή γλώσσα ασκητείας
στον θησαυρό του λυρισμού με τα χέρια στο γλυκό
επίτευξη με αποσιωπητικά στη γνήσια συγκίνηση
ανεκτίμητης πνευματικής κληρονομιάς
σκέψη βαθιά και περισυλλογή οικουμενική
από κρυμμένη δροσιά
μακριά από φιλολογικότητες κομπασμούς
και λαϊκές σοφίες του σήμερα απύθμενης ψυχής.
Αισθάνομαι το ειρηνικό του ανθρώπου
να γιατροπορευτεί με νοερό προορισμό στο αυτεξούσιο
να έλκεται από τον Θεό ολόφωτος άνοιξη
κατάσαρκα ειρήνη στο πνεύμα και στο ένστικτο
γαλάζια πηγή στων βράχων τα ριζά
άνθρωποι δέντρα και πουλιά μια πατρίδα
αυτούσια λάμψη στο άσπρο.
Με το άσπρο που δεν λεκιάζεται και ακονίζει το μυαλό
ξέφυγα από το τερατώδες πλήθος
και φόρεσα ένα φαρδύ φόρεμα από χρυσάφι
αγέραστη στο διηνεκές
βεβαίως με περισσότερη ζωή
και λύχνος που αγάλλεται στο νόημα.
Ανάλαφρος ουρανός με ηλεκτροφόρα δάχτυλα
σαν ήλιος κυρία λευκή που γελάει δυνατά
στην πύρινη τροχιά του σώματός μου
και ο χρόνος αδιάλειπτος ανθός
ακαδημαϊκής συναίσθησης στις φτέρες των χειλιών.
Ειλικρινά δεν ζω για τον εαυτό μου
αλλά διάχυτη δημιουργία αξιών κατακλεισμού.
Τέχνη απομνημόνευμα που μεγαλύνεται στο φως
επανάσταση, ντοκουμέντο, εξωλέμβιο σκαρί
πρωτοβουλία από της ξαστεριάς την περιπέτεια
ως τα εύθραυστα κελαηδίσματα
πλούτω εν Θεώ επιμέλεια
και παραδίδομαι σμίξη ορθή
διαυγής εφευρέτης αλαλαγμών αναγέννησης
στο άπλετο φως της αιθρίας.