Το Έν!!!
Μαζί με το πρώτο βλεφάρισμα στη μέρα,
η ελπίδα ζωγραφίστηκε, χαμόγελο ευγνωμοσύνης
στα αγουροξυπνημένα χείλη.
Εύμολπα ω και α, αρθρώνουν στα,
μέχρι χθες βλασφημούντα στόματα.
Τώρα, μαθητεύουν ξανά στο Λόγο.
Τώρα, ηδυεπή σιγοτραγουδούν ξανά.
Υποτελής ειμαρμένη στην «καθ’ ομοίωσιν» παρέμβαση,
δυναμώνει την κτίση του «εγώ ορίζω».
Ελευθερία και Αγάπη στυλοβάτες της Νέας Ζωής!
Λανθάνουσες σκέψεις-πράξεις, υποχωρούν
στην επιλογή σου για το προσδοκώμενο Όλον.
Ωϊμέ! Κλαίνε τα μάτια μου τα δημιουργήματα της φύσης,
«θυσία» στην άφωνη συνεδρία των πολλών.
Ό Ένας, ο Δημιουργός δεν φείδεται.
Ενεργεί πάντα στην α φθονία. Αρκεί η κατανόηση του νοήμονος.
Η εποχή δεν ορίζει την χαμένη πνευματικότητα.
Εγώ, εσύ, ορίζουμε την εποχή.
Λίγο -λίγο, ανθεί η ψυχή στην επανασύνδεση με το Ένα,
αποχαιρετώντας την χωριστικότητα και τον μονήρη εαυτό σου.
Όλγα Π. Αχειμάστου
Είμαι ευγνώμων.