«Το τραγούδι των γλάρων»
Όλγα Π. Αχειμάστου
Σσσς…
…………………………..
Άκου την ανάσα σου…
Σαν πέταγμα γλάρου φτερουγίζει στο στήθος σου.
Κι εκεί που ψηλώνει στα μέσα σου
το τραγούδι των γλάρων, αυτό που μοιάζει με κλάμα,
αντηχεί στ’ αυτιά σου μια μακριά και μια κοντά.
Αεράκι στις άκρες της θάλασσας,
χάδι στα βότσαλα της παραλίας,
σταλαματιά στις δακρυρρόες σου
από ένα παιδί του πολέμου που ψάχνει
τη μάνα του στα χαλάσματα.
Πετούν πέρα δώθε, πέρα δώθε,
μπορείς να τους συναντήσεις
και μακριά της θάλασσας.
Μόνα που, μακριά της δεν τραγουδούν.
Μακριά της πετούν πάνω απ’ τους ανθρώπους
πάνω από πλατείες και ανοιχτωσιές με λίγα δέντρα.
Μουγγοί μα, λαλίστατοι σαν άσπρα πουλιά του πνεμάτου.
Γιατί έβαλαν μόνο τα περιστέρια σύμβολο
κι όχι κι αυτά τα κάτασπρα κατάρτια;
Ξέρεις γιατί οι γλάροι τραγουδούν έτσι;
Γιατί εκείνοι δεν γεννήθηκαν κεχαριτωμένοι άνθρωποι
να μολοήσουν Θεό!
Όλγα Π. Αχειμάστου