«Φωτεινοί Εργάτες»
Το ξημέρωμα της αλήθειας
ανάβει στίγματα της ιστορίας
δίχως φωνές, δίχως φωτιές,
σπιθούλες στα μάτια μικρών παιδιών
γεννημένων κι αγέννητων
και των κρυμμένων στις καρδιές
σκλάβων, ακούσιων και εκούσιων.
Στην αρχή του ταξιδιού καπνοί και νότες
τον πνιγηρό αέρα αλυσοδένουν.
Ένα χαρούμενο σύννεφο κυνηγώ
στο τέρμα του να φτάσω
και τα χρώματα και τους τυφώνες του
την ταχύτητα και την ελευθερία της ψυχής.
Για τα παιδιά… Μιλώ, τραγουδώ, γελώ και πονώ,
τους πόνους να μην νοιώσουν
κι εκπονώ, όσα δεν μπόρεσα
ένα βήμα να πατήσουν.
Εργάτες της ζωής, θεοί της ψυχής,
κουραστείτε, το κακό όλο φορτωθείτε
της ερήμου των ανθρώπινων παθών.
Γεμίστε μια όαση αίμα να ξεδιψάσουν τα παιδιά
μην κλάψουν άλλα μάτια.
Φωτεινά ονόματα αγκάλιασαν
τα φύλλα της τρυφερότητας
με τα σκληρά τους χέρια,
ένα φως έμεινε να ταξιδεύει μέσα μας
με νότες ανάστασης
κι ας μην τους γνωρίσαμε ποτέ!
Ευμορφία Καλύβα
[Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου πατέρα]