Ανθή Λουκά – Τρικούκη – Γράφει η Πέρθα Καλέμη
* * * * * * * * * * * *
Μια αυθεντική ποιήτρια που καταγράφει με μελάνι
όλα τα νυχτερινά πρελούδια της ψυχής της.
Η αγάπη είναι το λίκνο μιας απίστευτης αρμονίας στις ψυχές των ανθρώπων και στην προκείμενη περίπτωση, μιας βαθιάς διανοητικής ένωσης με την λογοτέχνιδα. Δεν θα σταθώ λοιπόν σαν δικαστίνα στο νέο ποιητικό πόνημα της λεπταίσθητης ποιήτριας κ. Ανθής Λουκά-Τρικούκη Ταξίδια Του Νου Και Της Ψυχής. Δεν εξετάζω μέτρο, τονισμό και άλλα γνωρίσματα των ποιημάτων της ελεύθερης πλεύσης της… Αυτό το κάνουν οι ειδικοί, όταν εκθειάζουν τους ποιητές ή τους μέμφονται και κατόπι τους κατατάσσουν σε Σχολές, προδιαγράφοντας το μέλλον τους. Η ευγενική της πρόταση να ασχοληθώ με το έργο της, μου έδωσε την ευκαιρία, ανοίγοντας διάπλατα τις πύλες της ψυχής της, να συνταξιδέψω με άλλους συνταξιδιώτες, θεατούς και αθέατους, στα αέναα ταξίδια του νου και της ψυχής της…
Δεν χρειάζονται αποσκευές. Όποιος συνταξιδιώτης τις χρειάζεται μπορεί να τις πάρει. Προσωπικά μου αρκούν τα κοσμήματα του νου της και τα αληθινά της μάτια. Άλλωστε οι άνθρωποι κατακτούν με τα μάτια τους και η κ. Λουκά-Τρικούκη μας μιλά πάντα με τα μάτια της ψυχής της. Αισθάνομαι προνομιούχα ως αναγνώστρια να συμμετρηθώ ανάμεσα στους πρώτους αναγνώστες της, με πυξίδα το συναίσθημα και να διασπαρθώ στις διάχυτες σελίδες της, που είναι γεμάτες με λυρικούς και λυγμικούς αναβαθμούς.
Με την ποίησή της καταγράφει με μελάνι όλα τα νυχτερινά πρελούδια της ψυχής της, καθώς ολημερίς χτυπά τα πλήκτρα της γραφομηχανής της, πασχίζοντας να πραΰνει το σπαραγμό και τη συντριβή της απώλειας του προσφιλούς της συζύγου, μιας συντριπτικής απώλειας που τη διαχειρίζεται κόντρα στον πόνο με τα βαθύτερα στρώματα των συναισθημάτων της… πλειοδοτώντας υπέρ της λογοτεχνίας.
Η ποίηση είναι το μόνο καταφύγιο για ν’ απαντήσει στο θάνατο μέσα απ’ την εκκωφαντική της σιωπή. Ο νους της είναι εύπλαστος σαν πηλός και η ψυχή της χρόνια τώρα χαλυβδωμένη με αξίες μιας και γνωρίζει καλά ότι η αγάπη είναι δύναμη – κυριαρχεί στην ανέλιξη του ανθρώπου. Όλες οι άλλες αρετές είναι ετερόφωτες, κοσμούν το βίο, αλλά υποχωρούν στο πέρασμα της φθοράς.
Ο βασικός νοηματικός της καμβάς υφαίνει τους ψυχικούς κραδασμούς της περίτεχνα, τον κεντά με αισιοδοξία και οι λέξεις που χρησιμοποιεί στην ποίηση της είναι οι προσήκουσες. Ατενίζει το μέλλον μέσα από τη θετική και αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων. Στα ποιήματά της με τίτλο Σκέψεις, ως κομβικό σημείο σφυρηλατείται το καταστάλαγμα της πάνω στη ζωή. Οι στοχασμοί της είναι γεμάτοι αγνότητα, ευαισθησία και αθωότητα, που αποτυπώνουν τα συμπεράσματα της ζωής και τη στάση της πάνω στα αιτήματα του ανθρώπινου προορισμού.
Ο τρόπος που γράφει τα ποιήματά της έχει ποικίλες εκφάνσεις και εξακτινώσεις: άλλοτε είναι αφηγηματικός, άλλοτε επιγραμματικός, άλλοτε εξομολογητικός, άλλοτε παραινετικός και άλλοτε αναπολητικός. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση είναι εμπράγματος χωρίς να καταφεύγει σε υπερρεαλιστικούς κρυψώνες. Η εκφραστική της αμεσότητα δημιουργεί ένα κλίμα εξοικείωσης , προσήνειας και εγκαρδιότητας καθώς η ποιητική της ομιλία είναι άμεση, απροσχημάτιστη και θερμή, στοιχεία που οπωσδήποτε κερδίζουν τον αναγνώστη όπως π.χ στο ποίημά της «Ψάχνοντας την ευτυχία» ποίημα σε πεζόμορφη ακουστική των στίχων που θυμίζει λυρική πρόζα.
Ένα άλλο σημαντικό προτέρημα της ποίησής της είναι η απουσία επιτήδευσης του ποιητικού λόγου, όπως και οι υπερβάλλουσες διαβητικές γλυκερότητες συνηθισμένες στην γυναικεία ποίηση.
Το φυσιοκρατικό στοιχείο είναι παντού παρόν στην ποίησή της καθώς μας μιλά επανειλημμένα για το χρυσαφί της θάλασσας, τον ήλιο, τ’ αστέρια, τον ουρανό, τα δένδρα, τα πουλιά κλπ.
Η ποίησή της είναι καθ’ αυτό αισιόδοξη μέτοχη της ομορφιάς χωρίς κατήφειες και συναισθηματικές αμαυρώσεις.
Μολονότι η ποίησή της εντάσσεται πρωτοσταδίως, στον ερωτικό χώρο, έχει παράλληλα και φιλοσοφικές ενατενίσεις και νύξεις για την πορεία του ανθρώπου στη ζωή και τα ιδανικά, που πρέπει να τον ηνιοχούν. Χαρακτηριστικό στην περίπτωση είναι το ποίημά της «Αν» που θυμίζει το «Αν» του Rudyard Kipling με τον παραινετικό χαρακτήρα του.
Στην ποίησή της πνέει ένας άνεμος αδελφότητας φιλότητας και ανθρώπινης συναντίληψης. Δε χάνεται σε ποιητικές ιδεοληψίες αφηρημένες και δύσληπτες. Παντού υπάρχει ο Άνθρωπος. Σε κάθε της στίχο είναι παρών.
Στην ουσία η ποίησή της, αποτελεί ένα μανιφέστο αγάπης, όχι πάντα υποχρεωτικά ερωτική άλλης και άλλης τάξεως και υφής: μητρική, φιλική, συντροφική. Συγκινητικό είναι το ποίημά της « Και τρία ολόφωτα αστέρια» που αφιερώνει στα 3 εγγόνια της καθώς εδώ μιλά η γιαγιά, αποτείνοντας στον καθένα λόγια τρυφερά, καλωσορίζοντας τα στη ζωή.
Στα εκφραστικότερα ποιήματά της, θα συναριθμούσα εκείνα, με τους τίτλους «Ευτυχία» και «Νοσταλγία» όπου μιλά η ερωτευμένη γυναίκα, με έναν άκρατο ρομαντισμό για το ερωτικό της ίνδαλμα, κάνοντας ένα flashback απ’ την αρχή της γνωριμίας της μαζί του, τότε που καθώς μας λέει η ποιήτρια «στα χείλη της χορεύουνε οι λέξεις» και το ταξίδι της ξεκινούσε στη θάλασσα της ζωής με «κατάλευκα πανιά», κάποτε, ο ερωτικός της οίστρος και σπασμός φτάνει σε υψηλά κρεσέντο, όπως εκφράζεται π.χ στα ποιήματά της, με τίτλους «Σ’ αγαπώ, ω ω ω» με το επαναλαμβανόμενο ω, «Προσμονή», «Το πρώτο μας φιλί».
Η ποιήτρια έζησε με τον Άνθρωπό της τον απόλυτο Έρωτα, ο οποίος στη συνέχεια έγινε αγάπη, που αυτή την ακριβή αγάπη έρχεται τώρα να αποτυπώσει στο χαρτί για την αιφνίδια φυγή του… πασχίζοντας να λυτρωθεί απ’ τις συγκινήσεις της, κινούμενη μέσα σε μια αναζήτηση νέας έκφρασης, σκηνοθετώντας με τη γραφή της τον προσωπικό της συγκινησιακό χώρο. Εντός της κυριαρχεί ένα ολόκληρο οπλοστάσιο με συναισθηματικές επενδύσεις. Νιώθει πως η ζωή την ταξιδεύει δίχως να χρειάζεται επεμβάσεις γιατί πολύ καλά γνωρίζει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα.
Η ποίηση της περιστρέφεται γύρω απ’ τον έρωτα, την αγάπη, την ευτυχία, την αναζήτηση, τη νοσταλγία, την προσμονή. Την τέρπει η Άνοιξη μ’ όλους τους ιριδισμούς της. Όλα Άνοιξη τα θέλει μέσα της, αφού πολλές φορές κάνει τις βόλτες της στο φεγγάρι γεύεται τη στίλβη των αστεριών και τις εκπλήξεις του σύμπαντος, για να επανέλθει λυτρωμένη και πιο ήρεμη απ’ τον πόνο της απώλειας. Αυτό αποτελεί μια διαδρομή που δεν είναι πλέον χιλιομετρική μα την ονομάζει νοσταλγία που συνιστά πηγή διαρκούς ανάφλεξης. Ο έρωτας που βγαίνει από μέσα της έχει τη λάμψη της αληθινής αποκάλυψης και τα ποιήματά της έχουν καρπίσει μέσα απ’ τις διαδικασίες της ψυχής της, ξετυλίγοντας στα μάτια μας την ωραιότητα του απόλυτου Έρωτα ─ αφού ο έρωτας ανοίγει τα μάτια, τις αισθήσεις, το σώμα, το συναίσθημα, το μυαλό ─ και την συμφιλίωση της με τον θάνατο.
Με τη νέα της ποιητική συλλογή η ποιήτρια κάνει ένα επιπρόσθετο βήμα στην κατάκτηση των εκφραστικών και των πλέον ολοκληρωμένων διαλογισμών της.
Εντέλει η ποίησή της μας κερδίζει καθώς εκφράζει το αληθινό της νόημα, κάτι που δηλώνει και ο τίτλος της συλλογής της «Ταξίδια του Νου και της Ψυχής».
Για να δώσουμε κι ένα «στίγμα» της πολυσύνθετης και πολυσχιδούς προσωπικότητας της, που πιθανώς κι αυτό να συνδέεται με την υφή των λογοτεχνικών της αναζητήσεων, η κ. Ανθή Λουκά-Τρικούκη είναι ικανή με μια ανάσα της να ξεδιπλώσει το χρόνο και να ιχνοβατήσει στα μονοπάτια του νου και της ψυχής, χάρη στις εικόνες, τα χρώματα και τ’ αρώματα που κλείνει μέσα απ’ την ποιητική της συλλογή η χαρισματική ποιήτρια.
Κλείνοντας αυτές τις γραμμές παραθέτω ένα δείγμα της ποίησής της με τον τίτλο:
Έρωτας
Άσε με να χαθώ μέσα στην απεραντοσύνη της καρδιάς σου!
Ψυχή μου, Λαχτάρα μου, Αναπνοή μου!
Ταξιδιώτης μια ζωή στη δική σου τη θάλασσα έχω αράξει και τώρα πια τίποτα άλλο δεν ζητώ,
μόνο στα δικά σου κύματα να ζω!
Άσε με πάνω στην αλμύρα του κορμιού σου ολημερίς και ολονυχτίς να ταξιδεύω!
Λαχτάρα μου! Ψυχή μου! Ζωή μου!
Έτσι θα ‘χω τη δύναμη όλου του κόσμου τα στοιχειά να τιθασεύσω και με τ’ αγριεμένα κύματα, σαν ήρωας παραμυθιών, γενναία να παλεύω!
Άσε με μέσα από την πνοή σου ν’ αναπνέω!
Ήλιε μου! Λαχτάρα μου! Ψυχή μου!
Μόνο σαν το χέρι σου κρατώ και μέσα από τα μάτια σου τον κόσμο όλο κοιτώ,
ολόχρυσος ο ήλιος την φουρτούνα του κόσμου γαληνεύει!
Τίποτα ναι τίποτα δεν φοβάμαι πια,
Κι’ όσο κι’ αν τα νερά είναι βαθιά,
πάντα το λιμάνι μας προσμένει!
Πέρθα Καλέμη
Πηγή: Λογοτεχνικό Βήμα – Η εφημερίδα των Λογοτεχνών
Βιογραφικό Σημείωμα Πέρθα Καλέμη
Η Πέρθα Καλέμη γεννήθηκε στην Άντισσα της Λέσβου. Είναι απόφοιτη του Εμπορικού Κολλεγίου Αθηνών και των Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων του ειδικού κύκλου σπουδών «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ» του Ε.Ο.Τ.
Εργάζεται στο Υπουργείο Οικονομικών. Είναι έγγαμη και μητέρα δύο παιδιών. Πνεύμα ανήσυχο, κοινωνικό και δημιουργικό. Για την αστείρευτη δραστηριότητά της τιμήθηκε με διάφορα βραβεία και διπλώματα για την κοινωνική της δράση και το εθελοντικό της έργο.
Μεγάλη της αγάπη είναι ο Οδηγισμός που τον υπηρετεί πάνω από μισόν αιώνα καθώς επίσης και το ερασιτεχνικό θέατρο όπου ασχολήθηκε από μικρή και έπαιξε στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ως ενεργό μέλος της πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής της Μυτιλήνης έχει θητεύσει για πολλά χρόνια στα Διοικητικά Συμβούλια διαφόρων Σωματείων και Συλλόγων.
Στα γράμματα πρώτος την παρουσίασε ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας της Νέας Εστίας, καθηγητής Δημήτρης Νικορέτζος, όπου την προλόγισε με φιλόφρονες λόγους.
Με το έργο της ασχολήθηκαν οι συγγραφείς και κριτικοί Κώστας Βαλέτας, Αυγερινός Ανδρέου, Κώστας Καρούσος, Λίνος Κουντουράς, Σάκκης Παπαδημητρίου, Αθανάσιος Φραγκούλης, Πολυξένη Χούση, Στρατής Μολίνος, κ.α. Η ποίησή της είναι λυρικού περιεχομένου, με τη μουσικότητα του στίχου και την ευαισθησία του στοχασμού. Ο ερωτικός της οίστρος, συχνά την ταξιδεύει και στην ελεύθερη ποιητική πλεύση.
Τον Ιούνιο του 2017 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τον τίτλο Αταξίδευτα όνειρα. Έχει λάβει βραβεία, επαίνους και τιμητικές διακρίσεις σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους διαγωνισμούς. Επίσης έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα (Ημερολόγια, Εγκυκλοπαίδειες, Ανθολογίες).
Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς ποιήματα, άρθρα, δοκίμια, βιβλιοκρισίες, στις τοπικές εφημερίδες, σε λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικές ιστοσελίδες. Ακόμη, συμμετέχει σε διεπιστημονικές ημερίδες και οργανώνει διεθνή συνέδρια. Είναι συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών και εφημερίδων. Έχει λάβει, επίσης μέρος σε πολλές ποιητικές βραδιές, σε παρουσιάσεις βιβλίων, σε λογοτεχνικές ομιλίες για ποιητές, πεζογράφους και σημαντικά πρόσωπα, που έχουν προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, σε διάφορους χώρους και πνευματικά εντευκτήρια.
Εδώ και πολλά χρόνια μελετά την ελληνική και ξένη ποίηση, όπως και την Ελληνική και ξένη λογοτεχνία.
Είναι υπό έκδοση οι λυρικές της πρόζες Ερωτικά Αλληλούια. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της, δοκιμιακό, ποιητικό και βιβλιοκριτικό είναι ανέκδοτο.
Τα πιο πρόσφατα:
- Αιολίδα ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «Λεσβιακή Παροικία» 1965-2015 (50 χρόνια «Λεσβιακή Παροικία», 2015)
- Λεσβιακό ημερολόγιο 2016 (ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΕΧΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ) Εκδόσεις: Μύθος Εκδοτική Ε.Π.Ε.
- Αιολικά γράμματα Ποιητικό Ανθολόγιο 2016 (Ποίηση-Πεζογραφία-Δοκίμιο) Έκδοση: Κώστα Βαλέτα 2016
- Ποιητικό Ανθολόγιο–ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ – ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2018
Εκδόσεις: ΟΣΤΡΙΑ
- 100 + 1 κλειδιά της διπλανής Πόρτας Ποιητικό Ανθολόγιο 2019 Εκδόσεις: I TravelerPoetry – Publicacions
- Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2019, το βιβλίο.net
- Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2019 Κέφαλου
Έκδοση: Κέφαλος – Το Λογοτεχνικό περιοδικό της Κεφαλονιάς.