«Γέννα.. Γυναίκα… Γιορτή!»
* * * * * * * * * * * * *
Συντροφικότητα σ’ ένα άδειο δάσος από κωνοφόρα;
Έτσι γιατί είσαι νέα γυναίκα.
Η ανθοφορία σου γεννιέται,
από το άλικο της φύσης σου.
Δέντρο κι εσύ.
Μ’ όλο τον κύκλο του.
Πηγή ζωής.
Κοιτάς κατάματα ψάχνοντας απαντήσεις.
Τα στήθη σου πάλλονται σαν τραγουδάς.
Τα στήθη και τα μαλλιά σου.
Κι αυτά σύννεφο λες…
Τα δάκρυα αν πέσουν, λόγος-φύτρο βλασταίνει.
Δεν ήρθε φθινόπωρος ακόμη.
Τα φύλλα καταπράσινα ακάθεκτη ένδειξη ζωής.
Μαζί με τις ξανθές μπούκλες, στον αγέρα ακούγονται πουλιά.
Έρωτες αμφίρροπης χαράς, αμφίβολης κατάληξης.
Εσύ θα επιβιώσεις οπωσδήποτε,
σπόρου του ιερού γεννήτρα.
Γυναίκα βλέπεις.
Ζωή…
Όλγα Π. Αχειμάστου
ΓΥΝΑΙΚΑ
Δέντρο
Πηγή Ζωής
Δάκρυα που βλασταίνουν
Ιερός σπόρος που γεννά Ζωή!!!!!
Αυτό το ποίημα τα λέει όλα για τη φύση γυναίκα μάνα αδερφή ιέρεια της αγάπης!!!