«Ζωής μας αλήθειες!» του Παναγή Ι. Σιμωτά

«Τα μάτια δεκατέσσερα»,
 ως λέει κι’ ο λαός μας,
στο τι μπορεί να μας συμβεί,
να είναι το μυαλό μας!

 Δεν είναι κάτι πρόχειρο,
 κάτι που το ξεχνάμε,
 αργότερα…το πιάνουμε
κι όπου μας πάει πάμε!

 Είναι το Α ύ ρ ι ο, κι αφού
 να «δούμε» δεν μπορούμε,
 τουλάχιστον στο Σ ή μ ε ρ α,
μην επαναπαυθούμε!

Δεν είναι όλα στην ζωή,
της μοίρας μας τερτίπια,
όλες οι πίκρες γενικά
κι όλα τα καρδιοκτύπια!

Έτσι μας… εξυπηρετεί
συνήθως να τα λέμε,
στο βάθος όμως ξέρουμε
πως έπρεπε να κλαίμε!

Να κλαίμε, σαν υπεύθυνοι
κακών που μας συμβαίνουν
κι όλων μας αναντίρρητα,
ως  α μ α ρ τ ί ε ς  μένουν!

Πάντα η λάθος πράξη μας,
δύσκολα συγχωρείται,
για όλες τις συνέπειες,
«δεν ξέραμε», μην πείτε!

Υπάρχουν τ’ αναπόφευκτα,
το δέχομαι, βεβαίως,
γι’ αυτό θωρούμε την ζωή,
με φόβο και με δέος!

Αύριο θα είναι αργά,
τώρα αν δεν σκεφθούμε,
πως όποιο λάθος κάνουμε
μ π ρ ο σ τ ά μας θα το βρούμε!