Έχοντας πρόσφατη την επέτειο εκδημίας του Γιάννη Σκαρίμπα, δημοσιεύω ποίημά μου αφιερωμένο σ’ εκείνον, το οποίο είχα την τιμή ν’ απαγγείλω στο ετήσιο φιλολογικό του μνημόσυνο την Κυριακή 3/2/2019 στο Δημοτικό θέατρο “Παπαδημητρίου” της Χαλκίδας, καλεσμένος από τον ακάματο πρόεδρο του συλλόγου “Φίλοι Γ. Σκαρίμπα” Κώστα Μπαϊρακτάρη.
Ιωάννης Παπαδασκαλόπουλος
Στον ποιητή Γιάννη Σκαρίμπα
Σαν ν’ ακώ τα θλιμμένα καράβια σου
στις αχλές πώς σφυρούν
τα τακούνια στο δρόμο της άγνωστης
ρυθμικά να χτυπούν
τη μαντέμινη βρύση να σκούζει μου
παραμύθι θλιβό
σ’ ένα δρόμο γερτό, κακοτράχαλο
κάποιο σούρπο θολό
………………..
Σαν να βλέπω πετώντας τους γλάρους σου
(ω, βιβλία ανοιχτά!)
φανταιζί την κορδέλα στον άνεμο
να τρελο – χαιρετά
τη Νινόν, τη Φιγιέττα, την Έλιζε
την αχνή Πορτολές
τη Βιολέτα σκυμμένη στη σκάφη της
(τι βαρβάτες θηλές!)
………………..
Σαν διαβάζω Σκαρίμπα το «Γράμμα» σου
κι ένα δάκρυ χαλνώ
το «Σπασμένο Καράβι» τ’ ανάγερτο
τη χωριάτα «Μαριώ»
κάποια αχτή, μία στράτα, μια κάμαρη
ένα λύχνο τσιμπλό
ξεπηδούν αίφνης μπρος μου ολοζώντανα
πο’να φόντο θαμπό
………………..
Σ’ ένα πάλκο απλωτό Εγριπιώτικο
Χαλκιδιό γιουσουρούμ
Αρλεκίνοι, Πιερότοι, Διονύσιοι
μασκαράδες μαρκήσιοι
η Φατμέ, τσοκ χανούμ
Καραγκιόζηδες, Κλόουν, Βοϊδάγγελοι
στραβωμάρας εξάγγελοι
«assorti» κι «αλς κουρσούμ»
Κολομπίνες, Παλιάτσοι, Φασούληδες
μια παράτα Εαυτούληδες
και «τα-ρά» και «τα-τζούμ»
Τι λοξός, τι αλλόκοτος θίασος!
Τι θεσπέσιο (Ου)λαλούμ!
………………..
Μαιτρ του φάλτσου στις δίνες του Εύριπου
ω, του μέτρου εραστή
πόσα φάλτσα μαέστρο χρειάζονται
μουσική να γενεί;
Να μας πάρει μαζί της σα σύγνεφο
σ’ ένα βαλς μαγικό
ως να φύγουμε πέρα απ’ τα σύνορα
σ’ έναν κόσμο αχνό.
Ιωάννης Παπαδασκαλόπουλος
(από την συλλογή “Νυκτωδία”)