«Απεκδύσου την ασχήμια»
Γράψε κι εσύ
για τον ρόδινο αέρα που λησμονήθηκε
από τα βάθρα των σκοτεινών αυλών.
Γράψε για τη σιωπή των λαών
από τους δεσμώτες του αιώνα μας
εξοστρακίζοντας το σώμα της χαράς.
Άγγιξε το δράμα,
έχει πολλά να σου πει για μέγιστες τραγωδίες.
Ξεκίνα από τον τόπο σου, τα ίδια τα όνειρα
που νικήθηκαν από κραταιές κατηγορίες,
γίνε το φάρμακο για την ανθρώπινη μοίρα,
γίνε θεραπεία για τη ελπίδα να αποκτήσει σώμα,
σμίλευε το λόγο με τη γραφίδα της σοφίας
και κάνε το όνειρο δικαίωμα,
κάθαρση και αυγή.
Είναι η στιγμή που το καλό με το κακό
συγκρούονται ανελέητα
και το κλεμμένο φως χτίζει το μέλλον
λεύτερο και πάντων ως αρχή,
φωτίζει μνήμες ακόμη και νεκρούς.
Η αυτογνωσία επιτυγχάνει ίαση.
Επίγνωση του αυτογενούς, θεμέλιο ύπαρξης,
το ίδιο το ομοούσιο ηλιόκεντρου ήλιου.
Άξιον εστί, ακόμη και
η αγνή αυτή άνοιξη στο πρόσωπό σου.
Απανταχού απείρου κάλλους.
Απεκδύσου την ασχήμια,
απεταξάμην τους άμβωνες
με τα νεκρά δογματικά κηρύγματα.
Άρξασθε από καταβολής κόσμου
με μόνη φροντίδα τον άνθρωπο
εγκάρδια κτίση.
Ήρθε η στιγμή
που το καλό
χτίζει το μέλλον
λεύτερο!!!