«Ενεστώτος έτους»
Χτυπάει η εξώπορτα
για στάσου μόνο στην αγάπη ανοίγω
στα κοραλλένια χείλη με την ασημένια γλώσσα
στην παρθενιά του έρωτα με τα ρόδα να κοκκινίζουν μέσα και έξω
ανοίγω στο παλικάρι με τα μαύρα τσίνορα που στέναξε σε όλα τα κλίματα
καλωσορίζω την σβελτάδα του ανέμου, σμαράγδι μου ψυχή και στον λέοντα
που βρυχάται δυνατά με όλη την δύναμη του είναι του
δυνατός μέσα στους δυνατούς, κορμοστασιά και στήλη μου
των ορφανών πατέρας ο ερχόμενος
το διαβατήριο του παραδείσου για να φιλιώσει η μοίρα μου
νιφάδα του ονείρου.
Αποστήθισα τον χρόνο της απουσίας σου από το όρος των ελαιών
από Ιούδες που δεν κατάφεραν να με φιλήσουν
και ως κόρη οφθαλμών αναστηλώθηκα από τον μόχθο της ελπίδας.
Η ζωή είναι μια γέφυρα
Πέρασέ την αλλά δεν θα χτίσουμε εκεί το σπίτι μας.
Μας περιμένει το δέντρο με τα κοραλλένια δωμάτια
το μεταξωτό φουστάνι που ρίχνει σκιά στους γλουτούς
και το δροσερό υγρό βερίκοκο που λιώνει στο στόμα!
Εκεί θα με βρεις κύρη των αγγέλων μου
στον πόθο μου να γίνω δική σου
γάμος όαση από λευκές νύχτες που θα ξημερώνουν στο λευκό.
Με ένα βλέμμα να με γδύνει από πάνω μέχρι κάτω
και δύο χέρια να με γεμίζουν άνθη.
Ελύληθεν η ώρα έναν αλλά λέοντα από το εναρκτήριο λάκτισμά μου
σε κατάσταση αρμονίας. Τίποτα λιγότερο.
Εν άλλοις λόγοις με ένα στόμα και μια ψυχή ομόψυχα
και μια καρδιά ενεστώτος έτους εν εξελίξει.
Ερωτικός ύμνος!