«Εντός των τειχών» – σύντομα στην e-musa.gr
«Τείχη»
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη•
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κωνσταντίνος Καβάφης
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Εν αρχή είναι ο λόγος και ο Λόγος!
Η προσωπική έκφρασή μας και μάλιστα έντεχνη, είναι η δική μας απελευθέρωση και διεκδίκηση της ελευθερίας του ατόμου.
Η ελεύθερη έκφραση, σε ό,τι περιέχει αυτός ο περιορισμός στους δικούς μας «τοίχους» και στα «τείχη» που μας υψώνουν οι συνθήκες, καθώς και η αντίσταση στους ευκαιριακούς θηρευτές του προσωπικού μας γεωγραφικού τόπου και χρόνου.
Η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, όπως δόθηκε τα πρόσφατα χρόνια της ζωής μας, αποδείχθηκε ευάλωτη και όχι πια δεδομένη. Η αίσθηση του εγκλωβισμού ανάμεσα σε όρια που δεν καταλάβαμε πότε και πως επιβλήθηκαν. Κάθε μας πράξη υπόκειται σε κοινωνικό έλεγχο ή φιλτράρεται από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Η ελευθερία μας όμως, ελέγχεται κυρίως από οικονομικούς παράγοντες. Ποτέ δεν είχαμε την ελευθερία που θα θέλαμε.
Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ τόσο ελεύθεροι όσο θα ήθελαν ή όσο πιστεύουν ότι είναι. Η αδυναμία του ανθρώπου να εμπιστευτεί τις δυνάμεις του, ο φόβος του να θέσει υψηλότερους και ουσιαστικότερους στόχους, τον περιορίζουν από τα δικά του όρια και τον κάνουν δέσμιο μακριά από την πραγμάτωση των επιθυμιών και επιδιώξεών του.
Ο εγκλωβισμός ήρθε σταδιακά και η συνειδητοποίηση της ύπαρξης και της θέσης του καθένα στο κοινωνικό σύνολο, απέδειξαν πως ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να πράττει και να επιθυμεί οτιδήποτε θέλει. Είτε το θέλουμε είτε όχι δεν είμαστε και δεν υπήρξαμε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι.
Η αίσθηση πως είμαστε δέσμιοι, είναι αντιληπτό πλέον από όλους μας ανά τον πλανήτη;
Φίλοι με κείμενά τους παρουσιάζουν τις σκέψεις τους για τον εγκλωβισμό που κυριαρχεί στη ζωή τους.
Προσωπικές εξομολογήσεις που αποκαλύπτουν τους περιορισμούς που μας κρατούν δέσμιους.
Ψηλά τείχη, αναπόδραστα ή υπό κατεδάφιση… κάτι που αφορά όλους μας.