Αναστασία μου – Γιάννης Σκληβανιώτης
«Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 21 Μαρτίου 2021»
Αναστασία μου
1
Ποια είσαι;
Κοίταξε τον καθρέφτη της θάλασσας
έβαψε το πρόσωπό της με σελήνη
και είπε:
Είμαι η σκοτεινιά του δάσους κι οι ηλιαχτίδες
που την λογχίζουν.
Στα πόδια μου οι πηγές του αναβρύζουν
και κεφαλή μου τ’ άστρα στων ελάτων τις κορφές.
Η ευκαμψία στων ανέμων τη θωπεία είμαι.
Της φτερούγας τ’ αλάφιασμα
το λαφροπάτημα τ’ αγριμιού
το χτυποκάρδι του θηράματος.
Πυρωμένο μάγμα γήινης γαστέρας αναδύω
που σκληρός μαύρος γρανίτης γίνεται.
Πληγή στ’ ανέραστο.
Η θάλασσα που θρύπτει τη σκληρότητα του βράχου σας.
Ο βυθός της που νανουρίζει τα ναυάγια των ταξιδιών σας.
Η απεραντοσύνη.
Άσβεστη εστία κι από λιόδεντρο κλίνη.
ΙΙ
Από τους γόους των ωδών των τράγων,
μέχρι τα ακκίσματα των κωμωδών,
αλλά και τους ισορροπητικούς ρόλους της ευαίσθητης
αναισθησίας των μικροαστών
διαρκώς εναλλασσόμενους τόσο ως δρώμενα όσο
και μεταξύ ποιούντων ήθος και θεατών,
κανείς επιλέγει ή επιλέγεται για τη συμμετοχή του στην τέλεση
κάποιου σημαντικότερου από τους απείρους
του βραχύβιου ρόλους – πράξεις,
είτε σημαντικού για τον ίδιο είτε για τον άλλο.
Αν και αλληλοαποκλείεται της σημαντικότητας
ως αποτέλεσμα.
Η νύχτα προπομπός και τελεστής του ονείρου
υπονομεύει συνήθως και την αποδοχή
της όποιας αλήθειας τελείται στους κόλπους της.
Ίσως αυτό πολλές φορές να διευκολύνει
την αποδοχή ορισμένων καταστάσεων στις οποίες
οι πόρτες του ψυγείου της λογικής είναι κλειστές.
Μια νύχτα, στη διάρκεια μιας κινηματογραφικής προβολής,
η άγνωστη γυναίκα σηκώθηκε να φύγει.
Ένας ψηλός κυματιστός ίσκιος που διέσχιζε τον διάδρομο προς την έξοδο
με κίνηση αργοπορημένη, κίνηση αναμονής της παρουσίας κάποιου.
Εκείνος, παρακολουθώντας στο σκοτάδι από απόσταση
την αναχώρηση του άγνωστου ίσκιου,
σηκώθηκε και την ακολούθησε μερικά βήματα πίσω της
μέχρι την πόρτα ενός σπιτιού.
2
Την πρόφτασε πριν μπει και της ζήτησε
να τον ακολουθήσει.
Τον κοίταξε με περιέργεια
σαν αυτή που προκαλεί μια εικόνα
με ανατροπή της μορφής και της τάξης
στα εικονιζόμενα.
Το αίμα σου είπε, η μοίρα σου μοίρα μου.
Εκείνη έσυρε με το πόδι της στο χώμα, σαν μικρό παιδί.
Ένα κύκλο γύρω τους και τον ακολούθησε.
Κατοίκησαν στο βουνό των κοφτερών βράχων
με τους γκρεμούς αγνάντια στη θάλασσα.
Εκεί γαληνεμένα ή ανταριασμένα ζουν
όπως γράφει ο καιρός στο πέλαγος.
Σε μια αγκαλιά της πέτρας εκείνη έριξε
μια δρασκελιά χώμα.
Εκείνος φύτεψε δυο σπόρους
Ο ένας φύτρωσε έκανε κορμό, κλαδιά, φύλλα,
καρπούς και σκιά.
Ο άλλος έμεινε χθόνιος φύλακας,
κι όταν τον καλεί εκείνη,
με αλγηδόνες αυτός αντιμάχεται τον δράκοντα
που καιροφυλακτεί και ορμάει.
Εκείνος όλο και πιο λιγόψυχος και πιο ανήμπορος
δένει τις πληγές από τα κομμάτια που της αποσπάει.
Η αναφορά στο δρώμενο γίνεται
με προσεγγίζουσα ακρίβεια
προς κάτι διαρκώς μεταλλασσόμενο,
όπως και με τις δυσκολίες στην καταγραφή
του αναστοχασμού του.
3
Ενεδρεύει πάντα ο κίνδυνος της αίσθησης του υδαρούς.
Αλλά η αναδρομή έστω και μ΄ αυτόν το φόβο,
έστω και με το ίσως κάτι ανεκμυστήρευτο που περιέχει,
που ανιχνεύεται μόνο εν σιωπή,
δεν ακυρώνεται όταν δένεται μ’ ένα πρόσωπο
καμωμένο από άδολη ύλη και ωδές.
Γιάννης Σκληβανιώτης
Γιάννης Σκληβανιώτης
O Γιάννης Σκληβανιώτης γεννήθηκε στη Λιβαδειά και τελείωσε το γυμνάσιο στην Αθήνα.
Ασχολείται βιοποριστικά με διάφορα επαγγέλματα ενώ παράλληλα βρίσκεται σε διαρκή επαφή και μελέτη με τα κείμενα της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας και ασκείται στη συγγραφή, χωρίς να δημοσιεύει.
Η συνεχής παρακολούθηση του έργου των σύγχρονων ζωγράφων και εικαστικών και η ανάπτυξη ιδιαίτερων σχέσεων με το έργο τους και με τους ίδιους, όπως και οι ατελείωτες μουσικές σπουδές του, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ποιητικού και πεζογραφικού του λόγου.
Eμφανίστηκε στα γράμματα το 1993 με την ποιητική συλλογή “Τα Μυθικά”.
Εργογραφία Γιάννη Σκληβανιώτη
Ο ξένος και η μνήμη, 2020
Σώμα, ποιείτε εξ αυτού τα πάντα, 2019
Έκτη αίσθηση, 2016
Αισθήσεις και παραισθήσεις, 2015
Περσόνα, 2014
Μεταμορφώσεις, 2013
Σονάτες για φωνή και σιωπή, 2012
Jazz, 2010
Σονέτα και ψίθυροι, 2009
Λόγος ψευδής, 2007
Σκόρπια και αταίριαστα, 2004
Ο κατασκευασμένος χρόνος, 2001
Άσμα θραυσμάτων, 1998
Μουσικά παρακείμενα, 1997
Μια φέτα φεγγάρι, 1995