Απο ποίημα σε ποίημα
Από ποίημα σε ποίημα έφτασα
στο “εν τέλει”.
Σε πυθμαίο σημείο, παγωμένες κάτω
απ’ το ακίνητο νερό της μνήμης
παραμένουν οι άκαμπτες λέξεις
που είχα για τα θανατερά.
Οι άπειρες μέρες του ηλίου εντός μου,
όμως, κρατούν κάτι σαν ανάσταση
από τη ζέστα της ανθρώπινης στιγμής.
Ακόμα, μια περιπάθεια ψυχής
από κείνες που δένουν κρυφές
και ανομολόγητες αγάπες, μου μένει.
(“Του πόνου εστερέψαν οι πηγαίς
από το σωθικό μου έστρωσε ο νους,
κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου.”)*
Τώρα, με λίγα απ’ τα άγια ψίχουλα
της Ποίησης και με απλές λέξεις-
αγγέλματα χαράς, να κολυμβούν
πάνω στα γλυκότρεχα νερά
του αναγεννημένου μου νου,
ελπίζω σε μια νέα θέαση του κόσμου.
Από ποίημα σε ποίημα, νεόφυτος
και ανεμόσαρκος, πλέον,
τους παλίντονους ήχους
των στίχων μου, στα υποπόδια
των αγγέλων,εν ουρανοίς,
θα αποθέτω, ζώντας
καλώτατα και εορταστικά!
Βασίλης Γεωργιάδης
“Σκέψεις και ιδέες” Α’ 2021
(*Οι εμβόλιμοι σε παρένθεση στίχοι είναι του Διονύσιου Σολωμού.)