«Ο κόσμος μας και οι ποιητές»
Ο κόσμος μας είναι αντιφατικός,
περίπλοκος και βίαιος.
Έχει τη σκληρότητα λερναίας ύδρας.
Σ΄ αυτόν οι πραγματικοί ποιητές
ταξιδεύουν με κεριά της ποίησής τους.
Αρχιερείς μια εσω-εξωτερικότητας!
Όλα τα αρνητικά της ζωής τούς καίνε,
τους συγκλονίζουν.
Επίγονοι μύθων, που στον ίσκιο τους
τρέφονται απ΄ την αλήθεια τους.
Απ΄ τα προσωπικά τους βιώματα
και τα ιδιωτικά πάθη,
καταλήγουν στα δημόσια.
Οι εμπειρίες γίνονται κεραίες,
μας προσφέρουν στις σελίδες τους
σημάδια των καιρών.
Ευτυχισμένοι θα ΄ναι οι ποιητές
αν κατακτήσουν μια γραφή λιτή,
χαμηλόφωνη κεραυνοβόλα.
Παιδιά της σιωπής, του ιδρώτα,
της μοναξιάς, της αγρύπνιας.
Οι αληθινοί ποιητές είναι γενναιόδωροι,
παρά την ανταγωνιστικότητα
του λογοτεχνικού κύκλου.
Γιατί πιστεύουν
ότι πρέπει να ψηλώσουν οι ίδιοι
και όχι να κοντύνουν τους ομότεχνους,
για να νομίζουν πως είναι σπουδαίοι.
Γράφουν μόνο όταν έχουν
να πουν κάτι καινούργιο, και
γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Έτσι αναπνέουν.
Σπύρος Ζαχαράτος Εργάτης των λέξεων…
Πηγή: https://issuu.com/fonilogotexnwn