«Χειμώνας»
Τούτη η άνοιξη,
μυρίζει λησμονιά.
Χειμώνας…
Κι άργησαν να ‘ρθούν τα χελιδόνια.
Έκοψ’ ανθούς απ’τη μικρή μας λεμονιά
κι έφτιαξα σκέπασμα, στης νιότης μας τα χρόνια.
Θα’ ρθώ μια νύχτα, που κοιμούνται οι ουρανοί,
να σ’ αγκαλιάσω και να γείρω σου στο στρώμα.
Για να σου πω, πως πριν το πρώτο μας φιλί,
δεν είχ’ ο Μάης ανταμώσει με το χρώμα.
Τούτη την άνοιξη, την είχα ονειρευτεί.
Και τη φυλάκιζα, ελεύθερη στα στήθια.
Σα μεγαλώσει να μπορεί να πορευτεί,
με ‘κείνα τ’ άσωτα, δικά σου παραμύθια.