Παναγιώτης Σπανός – Αυτοβιογράφηση

(Δημοσιογράφος)

[… Σύμφωνα με τα… χρονολογικά δεδομένα γεννήθηκα την 1η Νοεμβρίου του 1971, και κατά πάσα βεβαιότητα δεν υπάρχει κάποια λάθος στην ημερομηνία αυτή, καθώς η Ελλάδα είχε προοδεύσει αρκετά ώστε οι γονείς να θυμούνται σωστά και τα ληξιαρχεία να μην κάνουν εσφαλμένες εγγραφές.  

Ξημερώματα Δευτέρας ήταν ‒Σκορπιός το πρώτου δεκαημέρου με τα όλα μου κι όπως λένε οι επαΐοντες το χειρότερο είδος του ζωδιακού κύκλου. Το σίγουρο είναι ότι είμαι ένας καθ’ όλα αυτοκαταστροφικός τύπος.

Όπως θα προσέξατε η ημερομηνία γέννησής μου προηγείται κατά δύο χρόνια και δεκαέξι ημέρες από την εξέγερση που έριξε τη Χούντα. Είναι κάτι καταβολές όμως…

Μεγάλωσα και ανδρώθηκα ‒λέμε τώρα‒ στις δεκαετίες της ευμάρειας και του κιτς: το ’80 και το ’90. Τότε που το μότο ζωής για τους περισσότερους άνδρες ήταν το: «κινητό, ακίνητο και πουλί ευκίνητο». Ευτυχώς που ένα μικρό πέρασμα από την ΚΝΕ με κράτησε κάπως προσγειωμένο στην αδυσώπητη πραγματικότητα του καπιταλισμού.

Υπήρξα ένας συνεπής γυρολόγος της έντυπης δημοσιογραφίας από το 1994 μέχρι και το 2017. Ψιλοπράγματα, μη φανταστείτε. Άλλαξα κάμποσες εφημερίδες αλλά σε μια εποχή που όλα τα ισοπεδώνει το Διαδίκτυο δεν θέλω να θυμάμαι  ούτε ποιες ούτε πόσες! Μοιάζει λίγο με μετατραυματικό σοκ  αυτό που αναφέρω αλλά είναι η απόλυτη πραγματικότητα.

Όπως οι περισσότεροι, έτσι κι εγώ πιάστηκα αδιάβαστος με την κρίση του 2008, φτερό στον άνεμο, που λένε. Γιʼ αυτό από τότε και μέχρι που μιλάμε αποφάσισα να καθίσω ξανά στο… θρανίο κι έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα: Ιστορία και Πολιτικές Επιστήμες κυρίως, λιγότερο Οικονομικά -έτσι, για το γαμώτο του να ξεχωρίζει κανείς τη μακροοικονομία από τη μικροοικονομία και την Πολιτική Οικονομία από τα Χρηματιστηριακά και τα Τραπεζικά-και πολύ λιγότερο Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία, για να μη μας πουν και αστοιχείωτους. Από Ψυχολογία, τίποτε, nothing. Φυσικά η μεγάλη αγάπη είναι η λογοτεχνία, ελληνική και ξένη. Να, λοιπόν, γιατί σμίξαμε σ’ αυτό εδώ το site και ελπίζω να τα λέμε συχνά πυκνά!

Αν πρέπει να επιλέξω ένα μότο ζωής, τίποτε καλύτερο από το διαχρονικό Χρόνη Μίσσιο:
«Δεν κατάφερα ν’ αλλάξω το σύστημα, αλλά δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει».

 

Είμαι ευτυχής ως μπαμπάς δύο απίστευτων τεράτων τσέπης: του Ανάργυρου και του Μιχαήλ, ηλικίας δώδεκα και έντεκα αντίστοιχα.

Α, ναι! Από το 2013, τον Οκτώβριο, είμαι και φοιτητής. Σπουδάζω Ελληνικό Πολιτισμό στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, όμως η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων τριών ετών, ελέω ανεργίας, έχει πάει κάμποσο πίσω την υπόθεση «πτυχίο». Που θα πάει όμως; Θα το καταφέρουμε κι αυτό. 


Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στη διεύθυνση του e-musa ή στο [email protected]

Και εις άλλα με υγεία λοιπόν!
Υ.Γ.: Είμαι μανιώδης καπνιστής και λάτρης της μπίρας. Αυτό για τους μη μυημένους στην περίπτωσή μου! …]

Παναγιώτης Σπανός (Δημοσιογράφος)