«Που μια ολόκληρη χορογραφία»
Από πού ήρθες;
Από ποια κοιλάδα, ποια θάλασσα;
Με ποιον άνεμο
με ποια πλωτή σχεδία;
Από πού ήρθες,
τόσο εύθραυστη,
σαν γυάλινο μπιμπλό,
με τόσο ανήσυχα μάτια;
Άκου, δεν με νοιάζει από πού ήρθες.
Έτσι κι αλλιώς
απ’ το πιο πηχτό σκοτάδι,
το θεοσκότεινο,
κατάγεται απ’ ευθείας
το πρώτο φως της αυγής.
Πρέπει να ομολογήσω μάλιστα,
πως αντικρίζοντάς σε σκέφτηκα:
“Υπήρχε κάποιος άλλος
εκεί έξω σαν και μένα;
Γίναμε δύο λοιπόν;”
Μη φοβάσαι.
Πιάσε μια νότα κι ακολούθαμε.
Για τον τόπο που θα πάμε
μη ρωτάς.
Δεν θα ξενιτευτούμε.
Σε τόπο δικό μας.
Στην εαρινή σύναξη
των δέντρων, εκεί.
Που μια ολόκληρη χορογραφία
βλεμμάτων θαρρείς πως εισβάλλει
στο σώμα σου, εκεί.
Κάτω απ’ το έναστρο
ο άνθρωπος ρέει, εκεί.
Στις μπουκαμβίλιες που βλασταίνουν.
Εκεί θ’ αγαπηθούμε,
ως την υπόγεια αίσθηση.
Ωσότου βαθύς ένας ύπνος
να μας πάρει.
Αντώνης Σαμιωτάκης
Αντώνης Σαμιωτάκης (Ποιητής, Κριτικός Λογοτεχνίας) – Βιογραφία