Σπύρος Ζαχαράτος – Βιογραφία
(Ποιητής, Στιχουργός)
Ο Σπύρος Ζαχαράτος γεννήθηκε το 1951 στην Κεφαλληνία.
Αποφοίτησε από το Κοργιαλένειο Λύκειο Αργοστολίου. Από το 1973 ζει στην Αθήνα.
Παρασκευαστής φαρμάκων στον “Ηράκλειτο” του Κώστα Μανωλκίδη. Για βιοπορισμό σταδιοδρόμησε στα πετρελαιοειδή.
Έχει βραβευθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ιδιαίτερα σε διαγωνισμούς στίχου για τραγούδι.
Συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές.
Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.), του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός,
της Εταιρίας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας,
και της Ένωσης Μουσικών Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ).
Μέσα δεκαετίας του 1960 στην Κοργιαλένειο βιβλιοθήκη ανακαλύπτει τους Αγίους της ποίησης.
Διαλεχτοί φιλόλογοι του δίνουν τα κλειδιά για κόσμους μαγικούς.
Έτσι αρχίζει η περιπέτεια της γραφής.
Έκτοτε δημιουργεί συνεχώς, εργάτης των λέξεων, της εμπειρίας μαθητής.
Εξέδωσε έξι ποιητικές συλλογές και αρκετά ποιήματά του μελοποιήθηκαν από μεγάλους συνθέτες
όπως ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Τάκης Σούκας, Σπύρος Σαμοΐλης,
Θωμάς Μπακαλάκος, Μιχάλης Τερζής, και ερμηνεύτηκαν από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Καίτη Χωματά, τον Ναπολέοντα Κουτουλάκη, τον Βασίλη Πάτσιο κ.ά.
Εργογραφία
ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ Ι
Η τριλογία της γης
Σταλαγμίτες, Μονόφυλλο 1985, Αίνος 1987
Καταφύγιο, Μονόφυλλο 1989, Αίνος 1991
Ανασκαφές, Μονόφυλλο 1995, Αίνος 1997
ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΙΙ
Η τριλογία της πολιτείας
Φύλακας φυλαχτών, Μονόφυλλο 2002, Εκδόσεις Οδός Πανός 2015
Ερήμην ερημία, Μονόφυλλο, 2004, Εκδόσεις Οδός Πανός 2017
Στη φλούδα της καρδιάς, Μονόφυλλο 2006, Εκδόσεις Οδός Πανός 2019
ΛΟΓΙΑ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 1
Αρκετά στη δισκογραφία
Πολλά μελοποιημένα στο συρτάρι
Και εκατοντάδες προς κρίση συνθετών
Έπονται:
ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΙΙΙ
Η τριλογία της ετερότητας
Μινιατούρες, Μονόφυλλο 2008
Εξαρχείων τοίχος, Μονόφυλλο 2010
Ακροκέραμα, Μονόφυλλο 2012
ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 2
Επιλογές απ’ τις Δεκαετίες του ΄70 και του ΄80
Επιλογές απ’ τις Δεκαετίες του ’90 και του ‘00
Η Δεκαετία του ΄10
Το Κάλλος το Ιόνιο
Καταφύγιο μου·
Η ποίηση
Ο έρωτας
Το Ιόνιο
Τα μάτια των παιδιών
Και οι καρδιές των ταπεινών.
Εκεί δε με φοβίζει
Ούτε η όξινη βροχή
Ούτε τα μύρια βέλη.
Σπύρος Ζαχαράτος
[…] Ανεβαίνω σκάλες απλώνω χέρια μα όσο ανεβαίνω τόσο μακραίνει ο ουρανός. Από έφηβοι ψάχνουμε αυτό το λόγο που λάμπει. Ένα βότσαλο σμιλεμένο απ΄ τους αιώνες ή τις παλάμες της μνήμης. Μια πέτρα σκαλισμένη απ΄ τον Γιάννη Ρίτσο. Μια λέξη καρφωμένη στο τέμπλο του σύμπαντος απ΄ τον Ανδρέα Κάλβο το Διονύσιο Σολωμό ή τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τον Άγγελο τον ψάχνω στους Δελφούς. Από ουτοπία μεθύσαμε βυζάξαμε ελπίδα ανδρωθήκαμε και πάμε. Τίποτα πιο δυνατό απ΄ αυτούς που διεκδικούν το ακατόρθωτο. Σπύρος Ζαχαράτος Εργάτης των λέξεων… […]