«Του Ιούνη γυμνός σπόρος»
Στάχυα ανθισμένα ανατέλλουν
πένθος άχρωμο γιορτάζει,
των αδυνάμων το κραταιό μέλος
στηρίζει την άκρη της γης…
Του Ιούνη άτονο φαίνεσθαι
σιωπηλή δύναμη τρέφει,
κάποτε ανάμνηση γίνεται
μα το αίσθημα τρόφιμος
άνδηρο μνημειότητας της ζωής
τρέχει στον άφθαρτο χρόνο…
Κύκλος χωρικός σαν γίνει χορικός
με απογυμνώνει δελεαστικά
στο έστω της συνύπαρξης…
Υποκλίνομαι στο δειλό βήμα του Ήλιου
με λούζει χρυσή σκευή, περιττή,
και γυμνός σπόρος εκφύομαι…
Ευμορφία Καλύβα
Υπέροχο συγχαρητήρια…
Σε ευχαριστούμε αγαπημένη ποιήτρια!
Στα λιγοστά στοχεύουμε, που είναι τα πλείστα!
Να αρχίζουμε κάθε μέρα, ξανά και ξανά…