Ως σαν το στάχυ
Ως σαν το στάχυ καρπερό
ίδια η ψυχή μας να ´ναι
κι από το βάρος οι αρετές
τη γης να προσκυνάνε.
Στη γης να γέρνει υπόκλιση
φιλήματα τα δώρα
καρπίσματα στα χώματα
από αρχής κάθε ώρα.
Την κάθε ώρα κι εποχή
χορταστικά να τρέφει
κάθε ψυχούλα νηστική
τον πόνο της να αντέχει.
Βοριάδες και σεισμοί της γης
κι ό, τι κακό κι αν φτάσει
να στέκει η ψυχής αγέρωχη
ωσότου ωριμάσει.
Κι ως γινωμένη να γενεί
κι ως άρτος που χορταίνει
να χαίρεται το λιόγερμα
που θα την ανασταίνει.
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη