Bιβλιοκριτική «Καπράγια»: Το νέο αριστούργημα της Πέμης Γκανά
Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
* * * * * * * * * * * *
Το νέο αριστούργημα της Πέμης Γκανά
Η Πέμη Γκανά είναι μια νέα, εξαιρετικά ταλαντούχα συγγραφέας που τη γνωρίσαμε πριν 4 χρόνια με το πρώτο της βιβλίο, ένα εμβληματικό μυθιστόρημα με τίτλο «Kairlov».
Η «Καπράγια» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της, όπου αποτινάσσοντας, πλέον, την μεγαλοπρέπεια της Τσαρικής Αυλής του προηγούμενου πονήματός της, σκύβει πάνω στο ουρλιαχτό της απόγνωσης των ηρώων του νέου της…
Η Καπράγια είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, με συγγραφικά ευρήματα, απίστευτη πλοκή, ήρωες που γίνονται φίλοι του αναγνώστη και πολλά στοιχεία ενός ψυχολογικού θρίλερ σαν εκείνα που σκηνοθέτησαν στον κινηματογράφο ένας Jaume Balagueró, ένας Oriol Paulo, ένας Martin Scorsese ή και ο Alfred Hitchcock! Όλο το βιβλίο άλλωστε, κυλά σαν κινηματογραφική ταινία…
Σε δεύτερη ανάγνωση διαπιστώνουμε τον φόβο της δημιουργού μπροστά στη λήθη. Κι ο νους ανασύρει από τα βάθη του τα λόγια του Τόμας Γουλφ: «Και συμπονούσε όλους τους μπακάληδες, τους υφασματέμπορους που είχαν έρθει και φύγει μαζί με το εφήμερο έργο τους, μερικά ξεχασμένα περιττώματα ή ένα σάπιο ύφασμα. Και η τρομερή φρίκη του θανάτου και της λήθης, ανατάραζε την καρδιά του. Θλιβόταν για όλους εκείνους τους ανθρώπους που είχαν πεθάνει δίχως να ΄χουν χαράξει το όνομά τους πάνω σ ένα βράχο, δεν είχαν λαξέψει μια ένδειξη, κάποιο έμβλημα ώστε να έμεναν αξέχαστοι για πάντα».
Η γλώσσα της Πέμης Γκανά, ρέει σαν γάργαρο νερό ηπειρώτικης πηγής. Κι εκεί, μέσα στη ροή και στις εικόνες που δημιουργεί στον αναγνώστη αλλάζει και μετατρέπεται σε τραχιά και σπαράζει δίπλα στο κορίτσι – ηρωίδα της που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παράνοια. Κι από δίπλα μια μάμα που ορίζει, κατά πως θέλει, την ζωή του άντρα και της κόρης, ένας ναυτικός που νοσταλγεί λιμάνια και θάλασσες καθώς ζει ριζωμένος στον βράχο της Καπράγιας, ένας γιατρός που μάχεται με τους προσωπικούς του δαίμονες. Πρόσωπα που πλαγιάζουν μαζί, ονειρεύονται, εκδικούνται, μπερδεύονται οι εφιάλτες τους. Κοινός παρανομαστής η αγωνιώδης προσπάθεια της επιβίωσης, της λύτρωσης, που μοιάζει αδύνατη καθώς όλοι έχουν να αντιπαλέψουν τον σκοταδισμό και τις δεισιδαιμονίες της εποχής. Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με δολοφονίες, και την αφόρητη σιωπή που συνθλίβει αργά, μα σταθερά, τις ζωές τους, μα το χειρότερο είναι πως έχοντας περάσει από μέσα από την κόλαση δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον.
Τι είναι το ζητούμενο τελικά; Η προσωπική ευτυχία ή μήπως το κοινό καλό; Οι ήρωες καλούνται να πάρουν αποφάσεις που ενίοτε στοιχίζουν την ίδια την ζωή τους.
Πηγή: Bιβλιοκριτική: Καπράγια: Το νέο αριστούργημα της Πέμης Γκανά – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
«Καπράγια»…
Καπράγια, Τοσκανικό Αρχιπέλαγος, Φεβρουάριος 1914
[….«Μου είπαν πως η Οφέλια δεν υπάρχει. Το είπε κι ο γιατρός. Πρώτη φορά ερχόταν γιατρός στο σπίτι, πρώτη φορά έβλεπα από κοντά κάποιον ξένο. Του άρπαξα το χέρι και του έδειξα την Οφέλια. “Κοίτα! Τη βλέπεις;” Κοίταξε εκεί που έδειχνα και στράφηκε προς το μέρος μου. Έβαλε το χέρι στο μέτωπό μου. “Έχεις πυρετό” μου είπε μόνο. “Τη βλέπω, σε κοιτάζει” επέμεινα. «Είναι ο πυρετός. Όταν περάσει, θα φύγει κι αυτή μαζί του”.
»Θέλησα να του πω πως υπήρχε και πριν από την αρρώστια, μα η νόνα Γκρατσιέλα μου έκανε νόημα να μη μιλήσω. Έτσι, έκλεισα τα μάτια για να μη βλέπω. Κι από κείνη τη μέρα όλα άλλαξαν. Η Οφέλια ερχόταν στα όνειρά μου κι έμενε όταν ξυπνούσα – ένας εφιάλτης που μόνο ο Αγκοστίνο μου μπόρεσε να σπάσει.
»Γεννήθηκα με το σημάδι του διαβόλου που φέρουν όλα τα θηλυκά της γενιάς της Γκρατσιέλας, κι όπου πάμε, σπέρνουμε κακοτυχία, φονικά, κι ο τόπος ερημώνει. Είμαι η Ρομίνα και σήμερα είναι η τελευταία μέρα που ζω».
Μια σειρά από φονικά συνταράσσει τη μικρή κοινωνία της Καπράγιας. Σ’ αυτά προστίθεται μια επιδημία ευλογιάς, και οι μέρες γίνονται όλο και πιο σκοτεινές. Η παράνοια, ο φόβος και ο θρησκευτικός φανατισμός παίρνουν τα ηνία, και όλοι ψάχνουν το εξιλαστήριο θύμα.
Οι ήρωες, παγιδευμένοι στα στενά πνευματικά και γεωγραφικά όρια του νησιού, πασχίζουν να περισώσουν ό,τι μπορούν από τις επιθυμίες τους, ερχόμενοι σε ευθεία σύγκρουση με τις κοινωνικές επιταγές.
Το τέλος έρχεται με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μνήμες ανασύρονται, και η τραγική αλήθεια ρίχνει άπλετο φως στο σκοτάδι. …]
Στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Πνοή
Θέμα: Λογοτεχνία –Μυθιστόρημα
Μήνας έκδοσης: Αύγουστος
Έτος Έκδοσης: 2020