Στις φιλύρες - Αντώνης Σαμιωτάκης

Μυστηριακή μουσική με τύμπανα.

Ρέον ύδωρ, σιντριβάνι ίσως.

Σαν σε θεατρικό έργο, με τ’ αγιοφίλι στο στόμα.

Φορούσα λευκά.

Κοιτούσα τους ανθρώπους στα μάτια.

Τους άγγιζα.

-Μη φοβάσαι. Μη φοβάσαι. Φοβάσαι; Μη.

Ένας, ένας με κοίταζε.

Διάβαζε τον ψίθυρό μου.

Γιατί τους διαβεβαίωνα;

Πώς θ’ αποκαλυπτόταν το φως;

Πίστευα πολύ στα χέρια,

στις χορδές τους.

Όμορφα, ζεστά, υγρά, τα χέρια…

Δένονται σε μπουκέτα, σε κάμπους,

σε στεφάνια.

Είχα τα ποιήματα αγκαλιά

και τά ’χυνα στις φούχτες τους.

Νομίζετε πως οι ουρανοί έχουν τα θαύματα άδοτα;

Νά, φούσκωσαν τα ποιήματα,

βλαστήσαν, γίναν τραγούδια.

Μες στις φιλύρες οι καρδιές.

Άνοιξαν. Καλημέρα.