«μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα…»
Διονύσιος Σολωμός.
Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού μας ποιητή, έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Εύμορφη, στιλπνή, ελλάμπουσα η Ελληνίς γλώσσα. Η κάθε λέξη της είναι ένα σμιλευμένο κυριολέκτημα, ένα λεπταίσθητης έγγιξης ολοκλήρωμα. Μα είναι, εν ταυτώ, κι ένα μυριοπλούμιστο, ευωδιαστό ανθοΐαμα πολύφυτου λουλουδώνα, ένα απόσταγμα θεϊκών ουσιών.
Πολυφίλητη και πολυαγαπημένη κι έρωτας των Εθνών, η των Ελλήνων γλώσσα. Η παράστασή της, μέσ’ απ’ το χέρι των σεπτογράφων και των ποιητών, κέντημα σταυροβελονιά, κι αστροφεγγιά. Η εκφορά και τ’ άκουσμά της, μέλπος ψαλμωδών, τρίλιες πουλιών, λάλον ύδωρ. Σαν το παγώνι, που κλειστό είναι ένα κοντυλόγραμμα ακριβείας, κι ανοικτό, ένα θαυματούργημα.
Οι ρίζες της Ελληνίδας γλώσσας παραπέμπουν σε βαθιά ορυχεία χρυσού, σε έγκατες φλέβες μοναδικών πολύτιμων λίθων. Κάθε Ελληνική λέξη, από μόνη της είναι κι ένα Μουσείο Τέχνης, που το συνοδεύουν ο αχός και η μαγεία μιας ολόκληρης κοσμογονικής μυθοπλασίας.
Τα κτήρια μιλούσαν
Ένα ζωντανό αλφάβητο κινιόταν
σαν σπίτι με πόδια.
Τα γράμματα ξέκοβαν και περπατούσαν,
έφτιαχναν ζευγάρια, παρέες,
καμάρωναν μπρος στα σαξόφωνα,
τα κλαρινέτα, τους αυλούς
και ως φυσούσαν οι μουσικές
και οι άνεμοι,
τα γράμματα χόρευαν
κυκλοτερά, αλαλιμόν,
με φιγούρες.
Αντώνης Σαμιωτάκης (Ποιητής, Κριτικός Λογοτεχνίας) – Βιογραφία