Bιβλιοκριτική «Καπράγια» της Πέμης Γκανά
του Δημήτρη Κώτσο

* * * * * * * * * * * *


«Καπράγια» της Πέμης Γκανά από τον Δημήτρη Κώτσο

Η συγγραφέας μας μεταφέρει σ’ ένα σκοτεινό και απόμερο νησί την «Καπράγια» εκεί που οι προκαταλήψεις, οι εξαρτημένοι οικογενειακοί δεσμοί και το θανατικό που έχει σαρώσει την περιοχή διαμορφώνουν τις αντιλήψεις των προσώπων. To κυρίαρχο ερώτημα είναι το κατά πόσο τα λάθη του παρελθόντος μπορούν να επηρεάσουν την δική μας ζωή και των γύρω μας.

Η Ρομίνα είναι η ηρωίδα της ιστορίας. Μέσα από την ενδοσκόπηση που κάνει ανατρέχει σε λάθη των πρόγονων της τα οποία άφησαν ανεπούλωτες πληγές στους μεταγενέστερους. Όσον αφορά την ψυχική της κατάσταση κινείται σε λεπτό σχοινί μεταξύ παρανοϊκών σκέψεων και πραγματικών γεγονότων,  

Ένα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό ανάγνωσμα με έντονη λυρική γραφή, δυνατές περιγραφές και άρτιους λογοτεχνικούς ήρωες. Η συγγραφέας ασχολήθηκε σε βάθος με τον ψυχισμό των προσώπων και αφήνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να επιλέξει ο ίδιος ποιος είναι το θύμα και ο θύτης σε μία ιστορία που η δίνη των γεγονότων δεν αφήνει περιθώρια σκληρής αποπομπής καθώς τα σφάλματα έχουν και το άλλοθι τους.

Συγχαρητήρια στη Πέμη Γκανά για το άρτιο βιβλίο που δημιούργησε και αναβλύζει κάθε πρόταση και παράγραφος εικόνες γεμάτες πόνο, συγχώρεση και κάθαρση.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Δημήτρης Κώτσος

Πηγή: Bιβλιοκριτική: Καπράγια: Bιβλιοκριτική «Καπράγια» της Πέμης Γκανά – Δημήτρης Κώτσος


«Καπράγια»…

Καπράγια, Τοσκανικό Αρχιπέλαγος, Φεβρουάριος 1914

 [….«Μου είπαν πως η Οφέλια δεν υπάρχει. Το είπε κι ο γιατρός. Πρώτη φορά ερχόταν γιατρός στο σπίτι, πρώτη φορά έβλεπα από κοντά κάποιον ξένο. Του άρπαξα το χέρι και του έδειξα την Οφέλια. “Κοίτα! Τη βλέπεις;”  Κοίταξε εκεί που έδειχνα και στράφηκε προς το μέρος μου. Έβαλε το χέρι στο μέτωπό μου. “Έχεις πυρετό” μου είπε μόνο. “Τη βλέπω, σε κοιτάζει” επέμεινα. «Είναι ο πυρετός. Όταν περάσει, θα φύγει κι αυτή μαζί του”.

»Θέλησα να του πω πως υπήρχε και πριν από την αρρώστια, μα η νόνα Γκρατσιέλα μου έκανε νόημα να μη μιλήσω. Έτσι, έκλεισα τα μάτια για να μη βλέπω. Κι από κείνη τη μέρα όλα άλλαξαν. Η Οφέλια ερχόταν στα όνειρά μου κι έμενε όταν ξυπνούσα – ένας εφιάλτης που μόνο ο Αγκοστίνο μου μπόρεσε να σπάσει.

»Γεννήθηκα με το σημάδι του διαβόλου που φέρουν όλα τα θηλυκά της γενιάς της Γκρατσιέλας, κι όπου πάμε, σπέρνουμε κακοτυχία, φονικά, κι ο τόπος ερημώνει. Είμαι η Ρομίνα και σήμερα είναι η τελευταία μέρα που ζω».

Μια σειρά από φονικά συνταράσσει τη μικρή κοινωνία της Καπράγιας. Σ’ αυτά προστίθεται μια επιδημία ευλογιάς, και οι μέρες γίνονται όλο και πιο σκοτεινές. Η παράνοια, ο φόβος και ο θρησκευτικός φανατισμός παίρνουν τα ηνία, και όλοι ψάχνουν το εξιλαστήριο θύμα.

Οι ήρωες, παγιδευμένοι στα στενά πνευματικά και γεωγραφικά όρια του νησιού, πασχίζουν να περισώσουν ό,τι μπορούν από τις επιθυμίες τους, ερχόμενοι σε ευθεία σύγκρουση με τις κοινωνικές επιταγές.

Το τέλος έρχεται με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μνήμες ανασύρονται, και η τραγική αλήθεια ρίχνει άπλετο φως στο σκοτάδι. …]

Άλλες κριτικές…


Στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Πνοή

Θέμα:  Λογοτεχνία –Μυθιστόρημα
Μήνας έκδοσης: Αύγουστος
Έτος Έκδοσης: 2020

“Καπράγια” Εκδόσεις Πνοή


Πέμη Γκανά (Συγγραφέας) – Βιογραφία